Μια επέτειος

Σήμερα έχω γενέθλια…Και νιώθω χάλια. Είμαι μόνος, δεν έχω κανέναν κοντά μου, Ο Σσιάτς είναι στο ψυχιατρικό κέντρο αποτοξίνωσης, ο Μπένυς κοιμάται του καλού καιρού γιατί πάτησε τα δέκα μισό χρόνια και δεν έχει αντοχές, είναι Τέταρτη έχει συννεφιά και ψιλοκρύο και περνώ όλο μου το πρωινό μπροστά στο ίντερνετ μπας και μου μιλήσει κανένας αφού ακόμα δεν άρχισα δουλειά. Σιχαίνομαι τα γενέθλια μου γενικώς αλλά σήμερα νιώθω ιδιαίτερα μόνος.

Δεν ξέρω όμως και τι θα ‘θελα να κάνω η να είχα για να ‘μουν ευχαριστημένος.

Γουοτ δε φακ.


Ακόμα μια μέρα είναι θα περάσει.

Χαπι Περθτεη καλέ μου.


Λεξεις-Κλειδια: επέτειος, Σσιάτς, γενέθλια, συννεφιά, πρωινό, ίντερνετ, μόνος, ευχαριστημένος, μέρα

Νυχτερινές Κραιπάλες (3)

Όλες τις Νυχτερινές Κραιπάλες τις αφιερώνω με την καρδιά μου στον ΛεξηΠενήτα & Co. Περισσότερα δεν χρειάζεται να πω.

Γύρναγα τα βράδια μια με τον Ψηλό-Πετσί-και-Κόκαλο-Καυλιάρη, μια με τον Κόμπρα-από-την-Μπαγκλαντές, μια με την Cher, μια με τον Αιώνιο-Νέο-Πενήντα-Ετών και κάποτε και μόνος και αναζητούσα αυτή την μοναξιά γιατί ήταν, όπως είπα, βάλσαμο για την ψυχούλα μου. Πολλές φορές συναντούσα και τον Γκριζομάλλη-Αρχιτέκτονα-με-τα-Γυαλιά που μιλούσε ασταμάτητα χωρίς αναπνοή, εξηγώντας μου κάθε φορά και μια καινούργια του ιστορία είτε από τα ταξίδια του είτε από τα ψαξίματα του, κάθε φορά κι’ ένα μπουγέλωμα ήταν κι’ αυτού η ζωή του, κι’ ήταν καλό παιδί ο άτιμος. Τι την ήθελε σε κάθε φλερτ την ψυχανάλυση πριν βάλει τον άλλο στο κρεβάτι; Αφού όλοι φοβόμαστε να δούμε τα ομοιώματα μας στον καθρέφτη, τι τα ψάχνεις ρε ηλίθιε; Δεν ξέρεις ότι θα τους τρομάξεις και θα φύγουν τρέχοντας; Κι’ όμως δεν το αντιλαμβανόταν ο ηλίθιος κι’ όλοι του έφευγαν μακριά ή του έστελναν ψεύτικες τους φωτογραφίες και περιγραφές στο ίντερνετ κι’ αυτός κάθε φορά έπεφτε στην παγίδα και δεν αντιλαμβανόταν ότι του έστηναν δόλωμα για τον δουν αυτοί πρώτοι αν τους κάνει πριν τους δει αυτός. Ο άνθρωπος είναι ζώο δημιουργικό, πολυμήχανο και κάνει τα πάντα για να φτάσει το σκοπό του. Πολύ περισσότερο ο γκέι που είναι εθισμένος στην πολλαπλή ηδονή και στα πολλά εκατοστά (μίλησαν όλοι μίλησαν κι’ οι κώλοι).

Νυχτερινές Κραιπάλες (2)

Το αφιερώνω στον Τοξότη που γνώρισα στο δασούδι και που με έκανε κάπως ξανά να ερωτευτώ, οπως πάντα χωρίς ανταπόκριση... αλλά ξύπνησε μιά όμορφη ανάμνηση αισθημάτων βαθειά κρυμμένων.

Το επόμενο βράδυ ραντεβού με μένα στο ίδιο σημείο την ιδία ώρα. Άλλος ένας εθισμός ξεπήδησε απ’ την συνήθεια. Στις έντεκα και μισή κάθε βράδυ ήμουν ακριβέστατος στο ραντεβού μου με μένα κάτω στο παραλιακό δασουδι. Και δεν ήταν το σεξ μόνο ο λόγος, αυτό το έχω ξαναπεί. Ήταν περισσότερο, πέραν απ’ τις εικόνες, η βεβαιότητα ότι όλο και κάποιοι γνωστοί θα κατέβαιναν για τους ιδίους λόγους και έτσι χωρίς δήθεν θα περνούσαμε μια νύχτα πνιγμένη σε μια πρόσκαιρη ξεγνοιασιά που ήταν αναζωογονητική. Φθάνοντας στην ακακία την μισό μαραμένη απέναντι από τα παγκάκια με νούμερο τρία και τέσσερα είδα τον Κόμπρα-από-την-Μπαγκλαντές. Τρία χρόνια είχαν περάσει όταν τον πρωτοείδα και ήταν ακόμα το ίδιο γοητευτικός και το ίδιο μυστηριώδης όπως και τότε εκείνο το τελευταίο καλοκαίρι. Κρατούσε μια ατελείωτη απόσταση και δεν έδινε δεν κανένα λογαριασμό και ακόμα περισσότερο ποτέ δεν έλεγε αλήθεια όσο αφορούσε το άτομο του. Με αναγνώρισε και αυτός όπως κι’ εγώ αυτόν και χαιρετιστήκαμε μάλλον εγκάρδια αλλά συγκρατημένα. Καθίσαμε δίπλα δίπλα, αγναντεύαμε την μεσόγειο, μαγεμένοι απ’ τον φλοίσβο των κυμάτων που πέθαιναν συνέχεια στην ρηχή αμμουδιά, ακουμπούσε το πόδι του πάνω στο δικό μου και μείναμε εκεί για ώρα σιωπηλοί. Δεν κάναμε ποτέ σεξ και ούτε πρόκειται να κάνουμε. Άλλη λόξα αυτή. Υπάρχει μεν η αμοιβαία έλξη αλλά επειδή του είμαι συμπαθής και πιστεύει ότι είμαι καλό παιδί δεν θέλει να κάνει σεξ μαζί μου αφού είναι οπαδός του εντελώς απρόσωπου και ανώνυμου σεξ (αυτός είναι χειρότερος κατά πολύ από εμένα). Την εξήγηση του γιατί δεν θα κάναμε σεξ μου την έδωσε τούτη την βραδιά και αν και ήταν όμορφο να ακούσω τέτοια γοητευτικά λόγια μου ήταν προτιμότερο να με θεωρούσε μαλάκα. Μου μίλησε γι αυτόν, ήταν Σέρβος παντρεμένος με μια Γαλλίδα και ζούσε στην Κύπρο εδώ και έντεκα χρόνια δουλεύοντας στα τουριστικά. Του άρεσαν οι μεγαλύτεροι και οι τριχωτοί (κι’ εδώ ατυχήσαμε) και ένιωθε πάντα τύψεις όταν σκεφτόταν την ανίδεη απ’ αυτά γυναίκα του. Το παράξενο είναι ότι τον πίστευα. Δεν ήταν δήθεν, αυτό το ένιωθα, τους μυρίζομαι τους δήθεν από μακριά. Και μαζί του δεν ένιωσα ειρωνεία για την διπλή ζωή του, την ψεύτικη, ούτε και υποτίμηση γιατί ζούσε αυτή την διπλή ζωή. Άλλαζα από μέσα μου και το ένιωθα έντονα τώρα, τον καταλάβαινα γιατί ήθελε την διπλή ζωή και τον λυπόμουν, όπως τελικά λυπόμουν και μένα. Το να είσαι τελικά γκέι δηλώνει μια προγραμματισμένη δυστυχία και ένα αιώνιο ψάξιμο ενός άγνωστου αγνώστου.

Νυχτερινές Κραιπάλες (1)

Προσπαθώντας να ξεχάσω και να σβήσω με ντιλιτ την εμπειρία των έξι εκατοστών α λα ‘ντάμπο’ συνέχισα την περιδιάβαση μου. Βγήκα απ’ το σκοτάδι στο φως του μονοπατιού και άρχισα να περπατώ προς τα βάθη του όταν συνάντησα τον Παντρεμένο-Καβλαντοθρασυ-Και-Κρυφαρδερφή. Ήταν ένας κοντούλης σχετικά (και σ’ αυτούς έχω ελαφριά αδυναμία – ο πρώην μου ο Χάρης ήταν μια στούμπα ένα και είκοσι με τα χέρια ανάταση), ξερακιανοκαμωμμενος με μουσάκι γραμμής βελόνας στο πηγούνι και ύφος από μαγκεψαμε μέχρι «εγώ ξεσκίζω όλο τον κόσμο».

Με κοίταξε έντονα. Αυτό μεταφράζεται εδώ σαν «ναι, εσύ είσαι ο τύπος μου μάλλον, αλλά θα σε εξετάσω λεπτομερέστερα». Μετά το κουπέπι (έκφραση του Aceras την οποία ευχαρίστως υιοθετώ) τι χειρότερο θα μου συνέβαινε; Και το ύφος του μάγκα του βαρύ με ερεθίζει να ομολογήσω την αμαρτία μου. Έτσι τους θέλω εγώ, να ‘ναι άντρες με τα όλα τους, σπάνιο φαινόμενο μεν αλλά αυτό είναι το απωθημένο μου. Συνήθως αυτοί που έχουν το ύφος «εγώ και δέρνω και ξεσκίζω όλο τον κόσμο» είναι τα πιο μαλθακά που μπορεί να βγάλει μια μάνα. Πως το λέμε εδώ κάτω; Σσίλλος που λάσσει εν ακκάνει.

Με το που με κοίταξε έντονα ο ψευτομάτσιο άλλαξε κατεύθυνση ενενήντα μοιρών και μπήκε στο πρώτο μέρος του σκοτεινού δάσους, εκείνο που είναι μετά τον χώρο στάθμευσης της επικείμενης πολυκατοικίας. Αν οι κάτοικοι των διαμερισμάτων είχαν ή έχουν κιάλια υπέρυθρης όρασης τότε θα έβλεπαν τα καλύτερα πορνό της ζωής τους από εκεί που μένουν.

Ντάμπο η Dumbo?

Οι γάτοι έγιναν αναπόσπαστο μέρος της νυχτερινής μου ζωής. Κάθε βράδυ που κατεβαίνω στον χώρο των διονυσιακών οργίων τους βρίσκω πάντα στον ίδιο χώρο φαρδιούς πλατιούς: Είναι οι μόνιμοι παρόντες και οι παροδικοί. Απ’ τους παροδικούς είναι ένας που μ’ αρέσει παρά πολύ, αν ήταν ανθρωποειδές θα του ‘κανα καμάκι: είναι καθαρά κυπριακός γάτος του δρόμου, μαύρο-γκρι τιγρε (ταιριάζει με τον Μπενυ πούναι μαύρος με άσπρες βούλες, πάνε ασορτί τα γλυκά μου) και με πολύ αθλητική κορμοστασιά. Κρατεί πολύ χαμηλό προφίλ αλλά ξέρει τι θέλει ο δαίμονας. Όλοι τους με αναγνωρίζουν σαν δικό τους άνθρωπο πια και κοιτάζουν κάθε φορά βαριεστημένοι αλλά μ’ ένα ερωτηματικό: «Τι γίνεται ρε φίλε; Θα φέρεις καμιά κονσέρβα να φάμε;». Όποτε άρχισα κι’ εγώ να παίρνω φαγητό στους γάτους του δάσους της παραλίας (Πάω καλά; Αν μ’ έβλεπε ο Μπενυ θα με είχε κατακρεουργήσει, ο δε Σσιάτς θα έβλεπε τις κονσέρβες γατοτροφης σαν τα τενεκεδάκια της μπύρας ΚΕΟ).

Ξεθωριασμένο Πέος

„Η μεγαλύτερη ψυχική σύνδεση είναι αυτή με την πρώτη αγάπη“
Dr. Klaus Biedermann, Μέντορας και Personal Coach μου.

Δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα να βρεθώ μαζί του αυτό το καλοκαίρι. Είχα να τον δω δύο η και τρία ακόμα χρόνια και την τελευταία φορά που είχαμε έντονη και συχνή επαφή ένιωσα κουρασμένος πολύ από την παρουσία του. Είναι ένας τυπικός Κύπριος: σε κάνει παρέα έντονη και συχνή όσο καιρό έχει να ξεφορτωθεί όλα του τα ψυχικά σκουπίδια και μόλις ξελαφρύνει λίγο σε γράφει στα παπάρια του η σε κάνει να νιώσεις ότι δεν έχεις μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Βασικά δεν είναι τόσο μαλάκας όσο τον περιγράφω, αλλά ένα μέρος είναι αλήθεια.

Να απαγκιστρωθώ όμως εντελώς δεν μπορούσα και δεν ήθελα (μήπως αυτό δεν είναι και το πρόβλημα μου με τον Σσιάτς; Δεν μπορώ απλά να χάσω αυτά που κατακτώ, που θεωρώ δικά μου έστω κι’ αν είναι καρκινογόνα – αν κάποιος γράψει κάποτε ένα βιβλίο για μια αρρωστημένη, ψυχωτική αδελφή, είμαι σίγουρος ότι ο ρόλος-μοντέλο θα είμαι εγώ).