Κακό σεξ η καθόλου σεξ;

Δυο εβδομάδες τώρα άρχισε μια αποξυλαγγουροποίηση. Οι συγκυρίες είναι έτσι που προς το παρόν δεν μπορούμε να βρεθούμε. Κάτι οι εντάσεις που έχει με τον σύντροφο του, κάτι η καινούργια του δουλειά, κάτι ότι είναι και κάπως αργόστροφος να την η σαλάτα της αποξυλαγγουροποίησης.

Γεγονός είναι ότι ακόμα δεν ξέρω κατά πόσο το Ξυλάγγουρο θέλει το ίδιο από μένα όπως εγώ από αυτόν, βασικά αν έχει την ίδια καύλα με μένα όπως εγώ γι αυτόν. Προσπαθώ να με πείσω πως έτσι είναι αλλά αν αληθεύει η όχι μόνο το Ξυλάγγουρο το ξέρει. Έτσι η απουσία του έκανε τον πόθο μου ακόμη μεγαλύτερο, δηλαδή η κατάσταση στο κεφάλι μου αλλά και στο κορμί μου έγινε αφόρητη.

Έχω πάθει εγκεφαλικό και σεξουαλικό τραλαλά γιατί από τον τότε που γεύτηκα ξυλάγγουρο δεν θέλω τίποτα η σχεδόν τίποτα άλλο στο διαιτολόγιο μου έκτος από το ζαρζαβατικό. Η απουσία του όμως με έχει στείλει, η αποτοξίνωση είναι πολύ άσχημη.

Έβαλα σε ισχύ το σχέδιο Β, δηλαδή ξέσκισμα με άλλους για να κατευνάσω τον εθισμό μου. Όταν όμως αναζητείς κάτι τόσο έντονα, τόσο παθιασμένα συνήθως πετυχαίνεις μόνο το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτή η άποψη είναι κάπως μοιρολατρική είναι όμως κι εμπειρικά αποδεδειγμένη. Μπήκα στην λαίλαπα της αναζήτησης προσωρινής ικανοποίησης για να ξεχάσω προσωρινά το Ξυλάγγουρο. Όσο αναζητούσα τόσο δεν έβρισκα. Μοιρολατρικό η όχι αυτό ήταν γεγονός.


Άρα μπρος στο ίντερνετ και στα πάρκα προς κατάσβεση πυρκαγιάς. Το ίντερνετ ήταν μάλλον αδιάφορο για τις ανάγκες μου. Ξαφνικά και χωρίς λόγο έγινα για τον καθένα αδιάφορος. Καθόμουν με τις ώρες μπροστά στην οθόνη και περίμενα μήνυμα πρώτα από το Ξυλάγγουρο, που μου απαντά κάθε πέντε ώρες μια φορά και μετά από τον οιονδήποτε που είχε υποθετικά τις ίδιες ανάγκες με έμενα. Αλλά προφανώς σε ολόκληρο τον διαδικτυακό κόσμο ήμουν ο μοναδικός που είχε καύλες.

Τις ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τις περνούσα για δυο λόγους: αφ ενός γιατί έγραφα αιτήσεις και έψαχνα για δουλειά λόγω του ότι είμαι ξαφνικά άνεργος άδω και μια εβδομάδα (το ένα καυλί μετά το άλλο στην ζωή μου) και αφ ετέρου γιατί τρωγόμουν λόγω του Ξυλάγγουρου. Κι όσο δεν απαντούσε το Ξυλάγγουρο τόσο έμενα εγώ κολλημένος μπροστά από την οθόνη περιμένοντας πηνελοπηκώς. Κάθε τρία λεπτά έκανα ανανέωση της σελίδας μήπως έχανα κάποιο μήνυμα του. Έφτασα στο σημείο να πηγαίνω για καφέ η για ποτό στην Τανγκέντε με το iPhone συνέχεια αναμμένο και με τον ίντερνετ να τρέχει μήπως μου στείλει κανένα μήνυμα και δεν ήμουν πάρων για την παραλαβή. Μου μιλούσαν οι φίλοι και γνωστοί με τους οποίους είχα κανονίσει να βρεθώ και κάθε τρία δευτερόλεπτα κοιτούσα το μαραφέτι για να ελέγξω αν είχα μήνυμα. Τόσο ακοινώνητος και χωριάτης είχα να γίνω από τον καιρό που έφτυνα αίμα για τον Σσιάτς. Δεν μπορούσα να αντέξω τον εαυτό μου άλλο πια. Έγινα αφόρητος, τόσο για μένα όσο και για τους άλλους που ήταν γύρω μου. Με απεχθανόμουν. Αλλά πάνω από όλα ίσχυε το Ξυλάγγουρο. Ξυλάγγουρο ούμπερ άλλες όπως και οι αγαμίες.

Αφού με το ζόρι κρατιόμουν πίσω να μην κάνω ιντερνετικές σκηνές ζηλοτυπίας, άφηνα το ίντερνετ να τρέχει να κόμβος του Σι Εν Εν και αμολήθηκα στα πάρκα, λάθος, στο πάρκο, γιατί ένα το έχουμε όλο κι όλο κι ένα νεκροταφείο είναι πιο ζωντανό απ αυτό το πάρκο. Αλλά καλοκαίρι εποχή ίσως κάποιος μεθυσμένος να παραπατήσει καθ οδών προς στο σπίτι του...
Ένα βράδι, μετά από μια σειρά βραδιών εντεταμένης ξηρασίας φάνηκε να μου χαμογέλα η τύχη. Εκεί στο περίφημο πάρκο, δίπλα απ το σπίτι μου (μετά τον χωρισμό κάποιους μήνες μετακόμισα στο διπλανό κτίριο κι αρά έμεινα στην ίδια περιοχή, κάτι όχι και τόσο σοφό) ξεχάστηκε μια σκιά, κι αυτή να περιμένει πηνελοπηκώς κάποιον σπαρκωμένον για να αποπιεστεί.

Έτριψα τα χέρια μου διαβολικά νοητικώς για το θήραμα κι αφού έβαλα ύφος κυνηγού και τα γνωστά που τα χουμε πει τόσες φόρες τώρα, πλησίασα την απελπισμένη σκιά. Μετά το αρχικό ψαχούλεμα, έπεσε στα γόνατα της και άρχισε εργολαβία. Αλλά ωιμέ! Τι την ήθελε την εργολαβία; Και ρωτώ: Αφού άνθρωπε μου δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς το στόμα σου με τις γνωστές προδιαγραφές, γιατί το χρησιμοποιείς ολωσδιόλου; Γίνεσαι έτσι δημόσιος κίνδυνος, ευάλωτος για αγωγή λόγω επίθεσης και σωματικής βλάβης. Γιατί η σκιά δεν ήξερε να καλύψει τα δόντια της με τα χείλη της και κατά την διάρκεια της αφοσιωμένης της εργολαβίας μου έκανε το μόριο σαν κιμά από τις εκδορές. Του είπα λίγες φορές «όχι με τα δόντια» αλλά αυτός το βιολί του. Όταν έγινε η κατάσταση αφόρητη, τον άφησα κακήν κακώς, του είπα για την μάνα του στα ελληνικά για να μην κάνω βραδιάτικα καβγά και πήγα στο σπίτι εκνευρισμένος και προ πάντων σαν θύμα μάχης. Έπεσε μπετατίν καταρράκτης και κάθισα στον τρίμετρο μου καναπέ να ηρεμήσω από την πολύ άσχημη εμπειρία της νύκτας.

Με το ηθικό πεσμένο άρχισα την ίδια διαδικασία απ την αρχή λίγες μέρες μετά. Το ένα μπουκάλι μπετατιν είχε αδειάσει, η κατάσταση καλυτέρεψε, σχεδόν επήλθε ίαση, αγόρασα για ασφάλεια ένα δεύτερο μπουκάλι μπετατιν και βγήκα ξανά στην πιάτσα. Λίγο μετά την είσοδο μου στο παρκάκι της γειτονιάς είδα κάποιον να κοντοστέκεται κάτω απ το φως της λάμπας. Η εμφάνιση ανδροπρεπέστατη και σωματική του διάπλαση κάτω από το φως της λάμπας επίσης προκλητική. Με είδε, δηλαδή την σκιά μου κι ότι φαινόταν απ τις παρυφές του φωτός καθώς στεκόμουν μισός στο σκοτάδι και μισός στο φως, μου έκανε ανεπαίσθητο μήνυμα με τα μάτια να τον ακολουθήσω και ούτως έπραξα. Έπεσε πάλι το κλασσικό ψαχούλεμα. Άνοιξε το παντελόνι και μαζί του το κουτί της Πανδώρας. Τι καντεμιά ήταν αυτή; Ολόκληρος άντρακλας, σωματάρα σκέτη και με έναν εξοπλισμό κατάλληλο μόνο για παιγνίδι νηπιαγωγείου. Έδινε καινούργια σημασία στην λέξη φίφα: φιφάρα! Σαν να ήταν επιδημία αυτές τις μέρες το γονάτισμα άλλα σε αυτή την περίπτωση και λύτρωση από την αφή της φιφάρας, έπεσε αυτόματα στα γόνατα και άρχισε την επεξεργασία. Ξανά ωϊμέ! Αυτός ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο τις προάλλες. Αυτός βρισκόταν στην φάση του μασήματος τσίχλας. Δέκα δευτερόλεπτα μετά κατάφερε να καταστρέψει ότι θεράπευσε το μπετατιν τις προηγούμενες μέρες. Του έπιασα το κεφάλι με τα δυο χέρια, σχεδόν οξύθυμα, τον απομάκρυνα με το ζόρι από κοντά μου. Κουμπώθηκα κι έφυγα έτοιμος να πλακώσω στο ξύλο τον επόμενο που θα βρισκόταν μπροστά μου. Η ατυχία μου δεν είχε όρια. Ξανά στο σπίτι, ξανά πλύσεις και επαλείψεις και ασυνουσίας συνέχεια.. Άρχισα να πετώ πέτρες. Αυτή δεν ήταν καντεμιά, ήταν πια ελληνική τραγωδία.

Δυο τρεις μέρες μετά κι αφού οι ορμόνες μου ήταν πολύ πιο πάνω από το ζενίθ, ήμουν ξανά και ακόμα στο ίντερνετ όταν κάποιος μπάϊ (από το bisexual) άρχισε συνδιαλλαγή μαζί μου. Για τον ορισμό και μόνο, οι σημερινοί μπάϊς δεν είναι η εικόνα του τριτοκοσμικού, οθωμανικού, λατινοαμερικάνου η και Αφρικανού γαμιά, άγριου χωριάτη, βουκόλου που επειδή τη συγκεκριμένη στιγμή δεν έχει γυναικείο όργανο στην διάθεση του, διαλέγει μοιρολατρικά τον αντρικό πρωκτό , που με άγριες ή και με άτσαλες κινήσεις σε βάζει κάτω και σου αλλάζει τα φώτα σε στυλ βιασμού. Αυτή η εικόνα είναι περισσότερο ένα μύθος, που ίσως να δημιουργήθηκε και εθελοντικά από εμάς τους γκέι με κάποιον ευθυποθισμό, σίγουρα βασισμένος σε κάποιες μεμονωμένες ιστορικές πραγματικότητες άλλα δεν είναι η γενική και η αντιπροσωπευτική εικόνα του μπάϊ. Ο σημερινός μπαϊ είναι δήθεν: καταπιεσμένος γκέι ή γκέι της ντουλάπας, που ακόμα έχει πάρε δώσε σεξουαλικό με γυναίκες γιατί είτε κρύβει εθελοντικά την σεξουαλικότητα του είτε ακόμα δεν την έχει δεκτή συνειδητά. Υπάρχει και η εκδοσή του μπάϊ που έχει ήδη παντρευτεί, έκανε παιδί βρίσκεται στον χωρισμό η μόλις έχει χωρίσει. Στο ψάξιμο του συμπεριλαμβάνει και τους γκέι αλλά περισσότερο με την μορφή του θηλυπρεπούς γκέι η ακόμα και τραβεστί, γιατί θέλει οπτικά ακόμα να ξεγελά τον εαυτό του ότι του αρέσουν οι γυναίκες. Το αποτέλεσμα είναι σε όλες τις μορφές το ίδιο: σε κάποια στιγμή δέχονται όλοι την σεξουαλικότητα τους. Η αμφισεξουαλικότητα στους άντρες είναι ένα παροδικό φαινόμενο, με την ομοφυλοφιλία να υπερισχύσει τις πλείστες φόρες την μεταβατική φάση. Ενώ στις γυναίκες είναι η αμφισεξουαλικότητα μια εντελώς διαφορετική άλλα αυτόφωτη φάση που μπορεί και να συνυπάρξει με την ετεροφυλόφιλη τους πλευρά.

Ένας τέτοιος μου μίλησε στο ίντερνετ. Αφήνω τα προκαταρκτικά ανείπωτα, γιατί είναι σχεδόν πάντα τα ίδια. Μέτα από μια σύντομη συνομιλία αποφασίστηκε συνάντηση. Για στατιστικούς λογούς αναφέρω ότι του συγκεκριμένου μπαϊ του μίλησα με το επίσημο μου προφίλ στο ίντερνετ και με απόρριψε λέγοντας μου ότι του είμαι πολύ αρρενωπός. Μου μίλησε ο ίδιος στο ας το πούμε fake προφίλ μου, που έχει πολύ πιο αρρενωπές και macho φωτογραφίες και αυτό δεν τον εμπόδισε από το να επιθυμεί συνάντηση. Άβυσσος οι καύλες του αρσενικού!
Ευτυχώς έμενε σε απόσταση δευτερόλεπτων από μένα έτσι βρέθηκα σε χρόνο ντε τε κοντά του. Μου άνοιξε την πόρτα και συνειδητοποίησα ακόμα μια φορά πως ζούμε όλοι μέσα στο ψέμα. Η σωματάρα της φωτογραφίας είχε ήδη χαλαρώσει και το ύψος είχε κάπως μειωθεί.

- Γκρηστόρης, σκέφτηκα, σκάσε και κολύμπα. Έχεις υπέρμετρες ανάγκες.

Με υποδέχτηκε φορώντας την ρόμπα του μπάνιου και κρατώντας μια μπίρα στο χέρι. Καθίσαμε στον καναπέ, άνοιξε την ρόμπα… και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ακόμα μια φιφαρα με περίμενε θριαμβευτικά γυμνή και φρεσκοπλυμένη. Δεν άντεχα άλλο πια αυτή την κατάρα που με κυνηγούσε. Γιατί εμένα; Γιατί;

Αντί να προσπαθήσει να μου προσφέρει τη φιφάρα του, ξάπλωσε χωρίς κουβέντα αφού προηγούμενα με έγδυσε και πρόσφερε το στόμα του για τα περαιτέρω. Έκλεισα τα μάτια και περίμενα ούτε κι εγώ ξέρω τι. Κι άρχισε ξανά το βασανιστήριο με τα δόντια. Δεν το πίστευα. Είχαν όλοι έξοδο απ τον ζωολογικό κήπο; Ήταν όλοι πεινασμένοι; Είχε στο Άαχεν επίσκεψη αντιπροσωπείας καννιβάλων και ζουλού; Τι στο καλό είχα πάνω μου σαν μαγνήτη και έλκυα όλους του άσχετους στα στοματικά; Δεν ήταν δυνατόν, άλλα όντως πραγματικό! Άγγιξα τα όρια της σχιζοφρένειας. Τον παράτησα κι αυτόν, κουμπώθηκα ξανά ακόμα μια φορά κι έκανα να φύγω. Εκεί με σταμάτησε και άρχισε να μου εξιστορεί ότι μόλις χώρισε απ την γυναίκα του, έχει ένα τετράχρονο παιδί κι ότι είμαστε και οι δυο ενεργητικοί και γι αυτό δεν ταιριάζουμε. Δεν ήμουν σίγουρος αν αυτό που άκουσα ήταν αποτέλεσμα της σχιζοφρενικής φάσης που μόλις μπήκα ή πραγματικότητα. Ότι και να ταν πάντως ήταν ότι χρειαζόμουν για να κλείσω την βραδιά με αξιοπρέπεια χωρίς οπωσδήποτε να προσβάλω τον απέναντι μου.

Πήγα σπίτι με απάθεια. Αντιλήφθηκα ότι αυτό ήταν. Δεν έχει πια κάλο σεξ, δεν έχει άλλο Ξυλάγγουρο, υπάρχει μόνο κακό σεξ. Μου ήταν ασαφές τι ήταν χειρότερο: κακό σεξ η καθόλου σεξ; Αναλογίζοντας τις ψυχοσυναισθηματικές μου αντιδράσεις ολόκληρης της βδομάδας που έζησα έφτασα στο συμπέρασμα ότι καθόλου σεξ είναι πιο υγιές τόσο από νευρολογικής όσο κι από σωματικής άποψης. Το κακό σεξ μπορεί να σπρώξει σε φόνο. Αν όχι φόνο σίγουρα να προκαλέσει σωματική βλάβη στον απέναντι. Άρα αποφασίστηκε αποχή. Αν όχι δια παντός τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος γαμιάς. Έχει γίνει κι αυτός σπάνιο είδος.

Ή έγινα εγώ απλά σκυλοπαράξενος.... ;