Αναγνώστες

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

Συμβιβασμού Συνέχεια

Κάθομαι στο αεροδρόμιο της Κολωνίας και περιμένω την πτήση μου για το Μόναχο. Δεν με έφταναν όλα τ’ αλλά έπρεπε να πάω και Μόναχο για τα βαφτίσια του Άρη, του γιου της Μαρίνας.

Αν και έχω κάποιες δυσκολίες να το ομολογήσω έτσι στα σταράτα, ψιλοπειρακτικα απ’ την ιστορία με τον δεκαεξαρη. Πες πληγωμένος εγωισμός, πες γαμημένη περηφάνια, η ακόμη μια φορά εμπειρία της αδιαφορίας μου έκατσε ελαφρώς στο στομάχι. Ήθελα εκδίκηση αλλά δεν ήξερα πως. Το ήξερα ότι αυτά τα συναισθήματα ήταν ανούσια, αχρείαστα και εντελώς ανόητα αλλά ήταν εκεί και δεν μπορούσα να τα παραγνωρίσω. Ήθελα εκδίκηση.




Οι γερμανοί έχουν μια παροιμία, ¨συναντιόμαστε πάντα δυο φόρες στην ζωή¨. Και η παροιμία είναι πολύ ρεαλιστική. Αυτό λοιπόν θα έκανα. Θα περίμενα. Η γκέι κοινότητα της πόλης που μένω είναι πολύ μικρή και στο ιντερνέτ πάντα τα ίδια άτομα κυκλοφορούν. Θα περίμενα. Έχει ο καιρός γυρίσματα. Σε μια στιγμή θα ερχόταν σίγουρα ξανά σερνόμενος να με παρακαλά να κάνουμε σεξ. Όχι γιατί δεν μπορεί χωρίς εμένα αλλά γιατί θα του είμαι ξανά η λύση ανάγκης στην παροδικότητα των ερώτων του. Ήξερα πολύ καλά τους ανερχόμενους γκέι. Ερωτεύονται με ταχύτητα ντε τε και ξενερώνουν με την ίδια ταχύτητα. Άρα η καλύτερη τακτική είναι η αναμονή.

Η αναμονή άξιζε. Δεν πέρασε μια εβδομάδα από το ασσικτιρ με τρόπο που έφαγα στα μούτρα σαν σκατοχειλοπιττα νασου ο μικρός στο ιντερνέτ να μου στέλνει μήνυμα να ρωτώντας δήθεν τα νέα μου. Σκοτίστηκε για τα νέα μου. Δεν του απάντησα. Απόσταση εγώ. Στα δεκα λεπτά ξαναστέλνει το μήνυμα με την συμπληρωματική ερώτηση γιατί δεν απαντώ. Εγώ στο ύψος μου, κυρία, καμία αντίδραση ποταπή. Στο τρίτο μήνυμα απάντησα πολύ στωικά ότι δεν έχω χρόνο για κουβέντα. Με ρώτησε βεβαία αν ήμουν θυμωμένος μαζί του. Εγώ βεβαία απάντησα κρύα και μονολεκτικά ένα όχι θερμοκρασίας α λα Αλάσκα. Και τότε έσκασε η βόμβα λέγοντας μου ότι είμαι ερωτευμένος μαζί του.
Εκεί δεν άντεξα και του έριξα μια απάντηση που το φυσά και δεν κρυώνει ακόμα. Τι να ερωτευτώ; Τα δεκαέξι εκατοστά; Έλα, κάτσε την μαππα χαμε.

Αφού ξεπέρασε το σοκ, ξεπέρασε και τον αυτοσεβασμό και μου ζήτησε να πάω στο σπίτι του για σεξ. Για να ‘μαι ειλικρινής έπαιξα με την σκέψη αλλά συνέχισα στο τέλος να κρατώ το ύψος μου και τον άφησα μετέωρο. Και ένιωσα τον καλύτερο οργασμό των τελευταίων ωρών (ναι ωρών γιατί όπως και να το κάνουμε κορμάρα είναι αυτή δεν μπορεί να μείνει περισσότερο από κάποιες ώρες αχρησιμοποίητη, θα αρχίσει να κτυπιέται σαν ψαρί έξω απ’ το νερό). Και ευχαρίστησα τον Κύριο που μου έδωσε αυτή την ικανοποίηση, τουλάχιστον αυτή αν μη τι άλλο.

Λεξεις-Κλειδια: , , , , , , , , , , , , , ,

1 σχόλιο:

Ναυτίλος είπε...

«[...] Τι να ερωτευτώ; Τα δεκαέξι εκατοστά; Έλα, κάτσε την μαππα χαμε. [...]»

ΑΟΥΤΣ!!! Αυτό πρέπει να πόνεσε πολύ! Άλλα έτσι μπράβο! Κάν’ τον να σέρνεται στα πόδια σου να μάθει να μιλάει.

;-P