Αναγνώστες

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Ρεαλιστικές Συνειδητοποιήσεις (3)

Η γερμανική ανθρωπιά υπάρχει για το θεαθήναι, για να γίνεται αποδεκτός ο Γερμανός από τους υπόλοιπους λόγω πολιτικής η γιατί τον εξαναγκάζει ο νόμος: ναι η γερμανική ανθρωπιά προσδιορίζεται κι αυτή από τον νόμο όπως και αμέτρητες άλλες καταστάσεις, όπως πως και πότε έχεις το δικαίωμα η και την υποχρέωση να αναπνεύσεις, να ζήσεις η να πεθάνεις. Ακόμα και ο θάνατος είναι μια νομική προδιαγραφή. Αν πεθάνεις εκτός προδιαγραφών τότε μπορεί και να μην είσαι νεκρός για τον γερμανικό νόμο.

Αν η φούσκα σου είναι έτοιμη να σκάσει από το κατούρημα και δεν βρίσκεις δημόσια τουλέτα με πενήντασεντ για να μπεις να ξαλαφρώσεις η δεν έχεις τα πενήντασεντ, και κανένα μπαρ η εστιατόριο δεν σε αφήνει να μπεις μέσα να κατουρήσεις αφού δεν έσταξες πιο πριν τον οβολό σου, και βρεις απελπισμένος την πρώτη μισοδιακριτική γωνία κάπου να κατουρήσεις και σε πιάσει στα πράσα η αστυνομία τότε την έχει βάψει το πορτοφόλι σου.
Αν σαν πεζός περάσεις σ έναν έρημο, νεκρό δρόμο που δεν υπάρχει ψυχή με κόκκινο την διάβαση πεζών και τύχει να σε δει η αστυνομία πάλι θα βογκήξει το πορτοφόλι σου.
Στην Γερμανία τα πάντα έχουν μια τιμή, ακόμα και το κάτουρο και το σκατό σου.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Ρεαλιστικές Συνειδητοποιήσεις (2)

Πριν από έξη βδομάδες άρχισα μια καινούργια εργοδότηση. Τίποτα το φαινομενικό από πλευράς αντικειμένου, αλλά η πρώτη μου εργοδοτηση μετά από χ συν ν χρόνια ελεύθερου επαγγελματισμού. Για να μην πιστέψει κάνεις ότι γίνονται θαύματα, η εργοδότηση δεν ήρθε από τον ουρανό σαν ανταμειβή των φανταστικών και ποιοτικών αιτήσεων που ούτως η άλλως κάνω και πέφτουν παταγωδώς στο κενό (πως μπορεί να ναι παταγώδης η πτώση σ ένα κενό αφού είναι κενό;). Ήταν περισσότερο αποτέλεσμα μιας επιφανεικακής γνωριμίας και συμπάθειας με έναν έλληνα που δουλευει στην εταιρεία που με εργοδοτησε και ο οποίος ανακοίνωσε τις κενές θέσεις γιατί για κάθε καινούργιο θύμα υπάρχει μια ανταμοιβή πεντακοσίων ευρώ.. Ας είναι και χαλάλι του. Δεν είναι και καμμιά θέση που απαιτεί ακαδημαϊκά προσόντα, άλλα έξη βδομάδες μετά αναρωτιέμαι πως χωρίς κάποια ακαδημαϊκά προσόντα η και επαγγελματική πείρα μπορεί κάποιος να επιβιώσει σ αυτή την θέση. Όπως και να χει είμαι μέσα. Δουλεύω για έναν κολοσσό ηλεκτρονικών υπολογιστών στην Ολλανδία. Δεν είναι μόνιμη θέση, είναι προσωρινή.
Ο μισθός είναι ας πούμε για κεντροευρωπαϊκά δεδομένα ούτε κάλος ούτε κακός, που σημαίνει ουσιαστικά ότι δεν τα βγάζω πέρα άρα το παίζω τα βράδια μπάρμαν α λα Κρουζ σε έναν Ιταλό στην Γερμανία (αυτό κι αν είναι πολυπολιτισμική σκλαβιά). Ξαναδατε μπάρμαν με μια ντουζίνα πτυχία; Ε τον βλέπετε τώρα. Αυτός είναι προσοντούχος λουζερ. Ας είναι πάλι. 

Ρεαλιστικές Συνειδητοποιήσεις (1)

Ορισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται γρήγορα την ζωή, τις αλήθειες τις. Άλλοι πιο αργά συγκριτικά, άλλοι αργότερα κι άλλοι πότε.
Ο υποφαινόμενος ανήκει κατά κύριον λόγο σε αυτούς που την αντιλαμβάνονται αργά, είναι με άλλα λόγια πετρελαιοκίνητος σε σημείο που θες σαν φίλος του να κτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ευτυχώς δεν έχω φίλους κι έτσι δεν αγχώνομαι ότι είμαι υπεύθυνος για την υγειά τους...

Τουτέστιν είμαι αργόστροφος όσον αφορά τις πραγματικότητες της ζωής. Το οποίον μπορεί να ναι και καλό αλλά και κακό: καλό γιατί μπορώ να ζω ακούσια στον κόσμο μου και κακό γιατί κατά την διάρκεια της προσγείωσης παθαίνω πατατράκ μέχρι να αντιληφθώ από που μου ήρθε.

Στο μεγάλο πατατράκ των τελευταίων χρόνων έγινα μάρτυρας πολλών συνειδητοποιήσεων: Αναρωτιέμαι αν αυτές οι συνειδητοποιήσεις ήρθαν αργά στην ζωή μου όποτε επιβεβαιώνεται η αργόστροφη φύση μου η αν όντως ήρθαν στην μέσο όρο ορθή χρονική στιγμή. Άγνωστη η απάντηση άλλα όχι πια σημαντική.

Η πρώτη συνειδητοποίηση είναι ότι μεγαλώνω.