Αναγνώστες

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Η ανάγκη για ήρωες

Τα δραματικά γεγονότα της Κύπρου με έφθασαν το ίδιο πρωί καθώς οδηγούσα προς το Μάαστριχ. Αρχικά παραξενεύτηκα γιατί άκουσα την λέξη Κύπρος να αναφέρεται στις ειδήσεις πείθοντας με ότι μάλλον θα παράκουσα. Ανέβασα την ένταση του ραδιοφώνου ακούγοντας έκπληκτος τα απίστευτα γεγονότα του πρωινού
.
Έφθασα στην δουλειά, μπήκα στο ίντερνετ και ήδη όλες οι ειδήσεις είχαν τα περιστατικά πρωτοσέλιδα.
Δεν μου δημιούργησε δέος το γεγονός των εκρήξεων αλλά μου φάνηκε απίστευτος ο θάνατος τόσων ατόμων. Άδικος θάνατος κι ακόμα πιο άδικη η οδύνη αυτών που έμειναν πίσω. Ούτε εκδηλώσεις, ούτε συλλαλητήρια, ούτε διαμαρτυρίες ούτε βανδαλισμοί, μνημόσυνα, δημόσιες δαπάνες και λοιπές δραστηριότητες δεν πρόκειται να απαλύνουν την απώλεια, ούτε να φέρουν πίσω τους νεκρούς. Οι μάνες που μοιρολογούν, οι πατεράδες που δακρύζουν, τα αδέλφια που απειλούν και τα παιδιά που διαμαρτύρονται δεν πρόκειται να πάρουν πίσω αυτό που τους πάρθηκε βίαια: τους αγαπημένους τους.
Είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι σε μια τραγωδία που δεν έχει λογική εξήγηση. Το μόνο λογικό και αναμενόμενο είναι η οργή τους και η αναμενόμενη έκφραση και διοχέτευση της. Χωρίς αμφιβολία και με κεκτημένο δικαίωμα. Είναι ο προσωπικός τους πόνος και σαν μεσογειακοί τον εκφράζουμε συχνά πολύ έκδηλα και αυτή η έκδηλη, έντονη έκφραση είναι χαρακτηριστική του πολιτισμού μας, ίσως και της ιστορίας μας.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Στάδια αγάπης (Πτι Φουρ 2)

Ο βομβαρδισμός με τις ματιές συνεχίστηκε ακάθεκτος στις βδομάδες που παρήλθαν. Δεν υπήρξε καμιά προοδος αλλά τουλάχιστον τον έβλεπα κάθε μέρα στην διπλανή σειρά και έκανα μελέτες με την μέθοδο της παρατήρησης.
Αν υπήρχε στ' αλήθεια άυλος οργασμός τότε τον έχω ζήσει αμέτρητες φορές τις τελευταίες βδομάδες. Άρχισα να αισθάνομαι ότι γίνομαι γελοίος έχοντας το βλέμμα μου καρφωμένο σαν μια αγάμητη Ττάλα πάνω του αλλά είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω.
(Ορισμός Τταλας: Κυπριακό ακρώνυμο, προέρχεται από το όνομα Χρυσταλλα, αν δεν κάνω λάθος, και χαρακτηρίζει μια εξαιρετικά παραδοσιακή εικόνα κύπριας γυναίκας, μάλλον από την ύπαιθρο, ευτραφή, με μια προς το “πρέπει να την συνηθίσεις για να την συμπαθήσεις” εμφάνιση. Το είδος δεν έχει εξαλειφτεί νομίζω από την Κύπρο,είναι υπό συντήρηση η και υπόκειται τις τελευταίες δεκαετίες μια ψευδογονιδιακη μετάλλαξη ως προς την εμφάνιση και την συμπεριφορά. Η τελευταία είναι παραδοσιακά μάλλον άκομψη προς άξεστη, με βαρύ λεξιλόγιο, με κλασσική και μόνιμη αντίδραση στο οποίο εκ των έξω προερχόμενο μη βολικό σχόλιο “ποιος σε γαμά”, χωρίς κανένα είδος θηλυκής αξιοπρέπειας η οιστρογονικης βάσης για μια υποτυπώδη έλξη προς το αντίθετο φύλο. Εξ ου και οι Τταλες αυτού του κόσμου ζουν περισσότερους οργασμούς στην φαντασία τους παρά στην αντικειμενική πραγματικότητα που τροφοδοτούνται ως επί το πλείστον από τις φτηνιάρικες α λα Ντάνιελ Στηλ ρομαντικές ιστορίες τύπου Αρλεκιν και Βιπερ Νορα. Αυτό έγκειται ανάμεσα στ΄αλλα στο γεγονός ότι δεν έχουν συναίσθηση της δικής τους πραγματικότητας και στοχεύουν σε αρσενικά αναπαραγωγικά στοιχεία που δεν τολμούν να μεταβληθούν σε σαβουρογαμικα. Η έλλειψη πραγματικής σεξουαλικής πράξης και ικανοποίησης γίνεται εμφανής στα εκφραστικά χαρακτηριστικά του επίσης ευτραφούς προσώπου τους υιοθετώντας το κλασσικό απλανές βλέμμα προς το μαλακισμένο μια αγελάδας σε συνδυασμό με την στοματική κοιλότητα να μένει μισανοικτη στην παρατήρηση ενός κατά τη γνώμη τους πιθανού θύματος. Ο ορισμός δημιουργήθηκε και ολοκληρώθηκε κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων στην Γερμανία καθώς στην κυπριακή φοιτητική κοινότητα κυκλοφορούσε ένα ανάλογο είδος το οποίο με την ανοικτή και μη παραβλεπόμουν παρουσία και συμπεριφορά του συνέτεινε στην μελέτη του είδους και την ταξινόμηση του. Αυτό λοιπόν το τταλλικο βλεμα και ύφος είχα ασυνείδητα υιοθετήσει έχοντας αντιληφθεί την εξαιρετική παρουσία του Πτι Φουρ δίπλα μου – σχεδόν δίπλα μου).