Αναγνώστες

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Η δασκάλα

Είχα κατεβάσει δυο ποτήρια Cabernet Sauvignon κρύο και ήδη ψιλοεβλεπα καλύτερα τα αστέρια στον ουρανό. Καθόμαστε στο Surf and Sun απέναντι από το δασουδι και είμαστε οι μόνοι πελάτες: εγώ κι’ η γριά. Μισή ώρα μετά κατέβηκε κι’ ο ας τον πω Γιώργο.
Αφού στανιαραμε τραβήξαμε πρόσω ολοταχώς για το Όρος της αμαρτίας η μάλλον της σωτηρίας και της εξισορρόπησης, τουτέστιν δασουδι.

Η κίνηση ήταν ελάχιστη κι’ αυτή που ήταν καλύτερα να μην ήταν. Τι γίνεται ρε γαμωτο; Αντί οι νέοι να είναι μέσα στα γυμναστήρια όλη μέρα είναι πάνω απ’ το τηγάνι της μάνας τους και οι έξη τους κοιλιακοί γίνονται σταδιακά ένας και ξεχειλωμένος.
Η γριά κι’ ο Γιώργος έφυγαν σχετικά νωρίς, εγώ έμεινα να κλείσω το μαγαζί.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Η ζωή στον Άδη - Η επιστροφή της Περσεφόνης (4)

Επέστρεψα στην Γερμανία δυο μέρες μετά το εξιτήριο του Σσιάτς από την ψυχιατρική. Επέστρεφα πίσω και ήμουν, ένιωθα δηλαδή άλλος άνθρωπος. Ξαναγεννήθηκα.
Έφυγα χορτασμένος από αγάπη, από κατανόηση, από συμπαράσταση, έφυγα έχοντας επικυρώσει φιλίες που αναζωογονήθηκαν μετά από χρόνια λήθης (Κώστα μου, πάντα σε αγαπούσα σαν κάτι πολύ ιδιαίτερο – θα μιλήσω για τον Κώστα μελλοντικά, κι’ όχι ο άνθρωπος δεν είναι γκέι, είναι καρά στρέητ) και προ πάντων έφυγα με έναν καινούργιο αέρα αυτοπεποίθησης, ενός συναισθήματος που είχα χάσει εδώ και χρόνια, πνιγμένος στην μιζέρια μου και στα κτυπήματα του πεπρωμένου που εγώ είχα σχεδιάσει.

Η ξανά ανακάλυψη του εγώ ήταν πολύ αναζωογονητική. Ήταν σημαντικό να θέσω υπό εξέταση τις ουσιαστικές επαγγελματικές μου ικανότητες, μια ωθητήριος δύναμη για τα μελλοντικά μου σχέδια.