Συμβιβασμός Δεκαέξι

Η τελευταία καταχώρηση για το 2007.

¨Είμαι κάτω¨ , μου έστειλε μήνυμα.

Δεν απάντησα, αλλά πήρα τα κλειδιά και κατέβηκα τις σκάλες απ’ τον πρώτο, πήγα στο γκαράζ και του άνοιξα από την είσοδο του παραδιπλανου κτιρίου. Με χαιρέτισε χαμογελώντας. Αυτό ήταν. Δεν ανταλλάξαμε ποτέ σωστή κουβέντα.
Άνοιξα την αποθήκη στο υπόγειο, άναψα το φως του χώρου δίπλα από την αποθήκη που ήταν για να στεγνώνουν οι μπουγάδες, έτσι ώστε να μπαίνει μέσα στην σκοτεινή αποθήκη λίγο διακριτικό φως, έκλεισα την πόρτα βάζοντας ένα εμπόδιο για να μην ανοίγει και αρχίσαμε…

Έβγαλε με ταχύτητα αστραπή το πουκάμισο του, ακολούθησε το παντελόνι του και στάθηκε μπροστά μου ολόγυμνος με στύση φουλ του άσσου.
Στην ιδία ώρα είχα βγάλει την φόρμα γυμναστικής που φορούσα, πέταξα το μπλουζάκι μου από πάνω μου και με στύση βιαγκρας έπεσα στα γόνατα για να αρχίσω αφοσιωμένα την δουλειά μου.

Αναλογισμός κι' απολογισμός

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η επόμενη παράγραφος είναι μόνο μια πρόταση με διακόσιες δεκατρείς λέξεις, μην χαθεί κανείς στο βαθύ της νόημα…

Με βασάνιζε πολύ το γεγονός ότι πάνω από δυο εβδομάδες δεν εκφράστηκα μπλοκικώς. Είναι το Peer group pressure, είναι οι τύψεις συνείδησης απέναντι στο μπλοκ μου, είναι το άγχος μην χάσω την κούρσα αναγνώρισης, δεν έχω ιδέα, πάντως τώρα είναι έξη το πρωί, δεν μπορούσα να κλείσω να κλείσω μάτι όλο το βράδυ, μάλλον θα 'ναι λόγω αυγολέμονης που έκανα και κατάπια στις έντεκα το βράδυ (που μου βγήκε κολυμπούσα ομελέτα, ρε γαμωτο μου να μεν καταφέρω μια φορά να κάμω αφκολέμονη τζιαι να φκει ενταξει, τζειντα μαλακισμενα τα αφκα κοφκουν μου κάθε φορά, που να τους κοπεί τζαι να τους μείνει, που εν η μάνα μου η καλαμαρου που εισήγαγε την αφκολεμονη στην Κύπρο στις αρχές του εξήντα τζιαι εν της έκοψαν ποττε τα αφκα;) σε συνδυασμό με την σοκολάτα που ακολούθησε και τις τύψεις μετά για τις θερμίδες παρά τα κσενικαλ που κατάπια και του ροχαλητού του δικού μου, που παρόλο που τον εσουζα τζαι τάραξα τον εν επήρε χαμπάρι έτσι χαπακωμενος που ήταν και έτσι αναγκάστηκα ο κακομαζαλος που τις πέντε να σηκωστω, να παίξω με τον σσιλλο που αυτομόλησε μες το καλάθι του τζαι μετά που στριφογύρισμα πας τον καναπέ για μίση ώρα αποφάσισα να κάτσω μπροστά στο τριών μηνών Toshiba μου τζαι να γράψω ότι έχω μες τον νου μου.

Χριστουγεννιάτικος Αφορισμός

Ομοφυλοφιλία
«Δεν είμαστε εναντίον της ομοφυλοφιλίας. Θέλει κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος, δουλειά δική του. Εμείς, όμως, θα συμβουλεύαμε τα άτομα αυτά να μην μπαίνουν στην αμαρτία, γιατί η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία και την έχει καταδικάσει η Εκκλησία», ξεκαθαρίζει ο Αρχιεπίσκοπος. Τη χαρακτηρίζει καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όταν μάλιστα κάποιος, όπως λέγει, θέλει να ενοχλήσει κι άλλα παιδιά και να τα παρασύρει στην ομοφυλοφιλία. Επίσης ξεκαθαρίζει ότι η Εκκλησία δεν επιτρέπει σε τέτοια άτομα να χειροτονούνται. Μπορούν, όμως, λέει ο Αρχιεπίσκοπος, να πηγαίνουν στα μοναστήρια, τα οποία λειτουργούν ως θεραπευτήρια. Κληθείς να απαντήσει τι θα έπραττε η Εκκλησία σε περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Ένωση νομιμοποιούσε το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ήταν σαφής: «Δεν μπορούμε ποτέ να δεχθούμε το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Είναι ένας εξευτελισμός και τέτοιον εξευτελισμό η Εκκλησία δεν θα τον υιοθετήσει».
(από: Σημερινη)


Χμμμ…έχω μπει σε σκέψεις. Και με ανησυχεί γιατί προσπαθώ πολύ να σταματώ να σκέφτομαι ειδικά όταν πρόκειται για θέματα θιγμένα από ανεγκέφαλους, σωματικά ασθενείς και πνευματικά ανεξέλικτους ανθρώπους η καλύτερα ανθρωποειδή όπως καλή ώρα ο μουσάτος δήθεν αρχιεπίσκοπος της μπανανoδημοκρατίας της Κύπρου (όπως λέει καλή του ώρα ο φίλος BRC).