Νευρικοί κλονισμοί…

UPDATED!!!!

Λοιπόν… παραδέχομαι ότι ενώ η έκφραση «νευρικός κλονισμός» είναι πνευματικό δικαίωμα της Νιτσούς (όχι της πουτάνας της πλατείας ηρώων αλλά της Νιτσούς που ήταν συμφοιτήτρια μου και είχε αιώνια έναν κάποιο νευρικό κλονισμό) την έχω υιοθετήσει κι’ εγώ κι’ όλη η συνοπαρτζιά των συμφοιτητών μου και είναι μια έβερ γκρόουινγκ συλλογή γεγονότων που μου προκαλούν νευρικό κλονισμό.

Νευρικός κλονισμός μάστερ: Η αιώνια αγαμία μου που είναι εντονότερη τώρα που βρίσκομαι στο νησί και ο καιρός είναι ακόμα συνεργός της ψηλής τεστοστερόνης.



Νευρικός κλονισμός #1.:
Επειδή συμβαίνει καθώς γράφω τώρα, η 28η Οκτώβριου: Συνεντεύξεις στην τηλεόραση επί του γεγονότος. Πόσο μαννοι είναι δηλαδή οι καινούργιες γενεές των Κυπρίων, πόσο ανεγκέφαλοι και πόσο ππούλια; Ο ένας πιστεύει ότι γιορτάζουμε την νίκη εναντίων των μακαρονάδων τζιαι σσιεστε μου αν ξέρουν ποιους λένε μακαρονάδες, λες κι’ εμείς νικήσαμε ποτέ κανέναν, η κάθε αγάμητη θέλει την παρέλαση για να νιώθει ελληνίδα η δε κάθε πατσσιοκοτζιάκαρη θέλει να έχει παράδειγμα τους παλιούς και να πάμε να πολεμήσουμε. Μα ήντα ελληνίδα ρα πελεντρίτισσα; Έλα μουνί στον τόπο σου πια. Μα πως έχει πια καταντήσει ο κόσμος αυτού του νησιού; Και δεν υπάρχει κανένας να διαμαρτυρηθεί για την καλπάζουσα αποβλάκωση και τους πνευματικούς οχετούς που κυβερνούν τα άδεια κρανία των ζωντανών;

Νευρικός κλονισμός #2:
Αντιλήφτηκα ότι σιχαίνομαι τα ταξίδια. Δηλαδή τα πριν και τα μετά του ταξιδιού. Την περασμένη Παρασκευή έπρεπε να ‘ρθω στο νησί των ονείρων (τρομάρα του). Η πτήση μου στις τρεις το απόγευμα από Άμστερνταμ. Τουτέστιν έπρεπε από την προηγούμενη να ετοιμαστώ κάτι που θα συνέβαινε σε έναν ιδανικό κόσμο. Όπως σε έναν ιδανικό κόσμο θα είχα έναν π…ρα αιωνίως βυζακομένον εις τα οπίσθια μου, αλλά το αφήνω αυτό προς το παρόν. Λοιπόν έπρεπε να ετοιμαστώ. Τουτέστιν έπρεπε να βάλω μπουγάδα, να σιδερώσω πουκάμισα και μπλουζάκια, να αποφασίσω τι θα πάρω μαζί μου (το χειρότερο μέρος του βασανιστηρίου) και προ πάντων να καθησυχάσω Σσιατς & Co., ότι σίγουρα θα επιστρέψω στις δυο εβδομάδες κι’ ότι αυτό ταξίδι δεν θα ήταν ανεπιστρεπτί, λόγος που θα τον έσπρωχνε σε περισσότερη κατανάλωση (έπρεπε να είμαστε μέχρι τώρα κύριοι μέτοχοι της ζυθοβιομηχανίας…). Και τι έκανα εγώ αντί’ αυτών; Στριφογύριζα γύρω απ’ τον άξονα μου όλη μέρα χωρίς να ξέρω από πού να αρχίσω. Άρα σαν λύση ανάγκης κάθισα μπροστά απ’ τον υπολογιστή και άρχισα να υπνωτισμό με το ίντερνετ. Σκεφτόμουν και δεν σκεφτόμουν…παραλύωωωωω.
Ήθελα να πάω γυμναστήριο. Ούτε αυτό το έκανα. Και τελικά έπεσε το βράδυ. Και άρχισα να τρέχω. Πήρα την μπουγάδα μου και πήγα στην Βάσω να σιδερώσω επτά κιλά ρούχα. Πέρασα τρεις ώρες σιδερώνοντας για να πακετάρω τελικά τα μισά. Ο Σσιάτς για ξεχαστεί κάταπιε λίγα υπνωτικά και ο Μπένυ με έβλεπε σαν να ήξερε τι γινόταν και μου φώναζε βουβά να μην τον αφήσω μόνο του με τον Σσιάτς. Κοιμήθηκα στις μια το πρωί, ξύπνησα στις έξη, συνέχισα το πακετάρισμα και στις οκτώ ήμουν στον σταθμό για να πάρω το τρένο για το Άμστερνταμ. Δεν είχα καθόλου όρεξη γι’ αυτό ταξίδι. Είχα πάλι εθιστεί στην καθημερινότητα μου που την αγαπούσα τελικά (είχα κι’ άλλη επιλογή ή μάλλον μου επέτρεπα να είχα άλλη επιλογή;), ο Σσιατς κρατιόταν σε σχετικά αποδεκτά επίπεδα και ο Μπένυ μετρούσε τις τελευταίες του μέρες. Δεν ήθελα να φύγω.

Μπήκα στο τρένο και όλα με εκνεύριζαν: οι Ολλανδοί επιβάτες και ο κωλοκαιρός που ήταν συνεχεία βροχερός και κρύος. Και πήγαινα σ’ έναν σχετικά άγνωστο προορισμό με φόβο στην ψυχή αν έκανα το σωστό βήμα, αν πήρα την σωστή απόφαση, αν δεν έκανα ακόμα μια μαλακία στην ζωή μου. Ναι ήμουν κατά κάποιον τρόπο φοβισμένος γι’ αυτό το βήμα αλλά και συνάμα κάποια φωνή φώναζε μου ότι έκανα το σωστό για μένα βήμα. Άφηνα την χρόνια δειλία μου και τον στρουθοκαμηλισμό μου, το καβούκιασμα μου και ξαναέπαιρνα δειλά αλλά σταθερά θάρρος αποφάσεων και μεγάλα βήματα. Αν έτρωγα τα μούτρα μου θα ήμουν το μοναδικό θύμα χωρίς να υποφέρει κανένας άλλος. Αλλά για να φτάσω σε αυτή τη θεώρηση περπάτησα έναν πολύ μακρύ και πέτρινο δρόμο από το καλοκαίρι μέχρι τώρα (ακόμα έναν δηλαδή).

Έφτασα στο Schiphol γύρω στο μεσημέρι, τρεις ώρες πριν απ’ την πτήση, διεκπεραίωσα τα αναγκαία, πέρασα τους ελέγχους, που με έγδυσαν (ο τυχερός…), μου έβαλαν σε λειτουργία το λαπτοπ μπας κι’ έχει καμία βόμβα, μου έβγαλαν την ζώνη του Τζην απαλλάσσοντας με απ’ όλα τα μέταλλα αλλά το ρημάδι έκανε πάλι μπιπ και με ψαχούλεψαν κι’ εγώ γλυκάθηκα αλλά έμειναν ως εκεί οι μαλάκες…

Νευρικός κλονισμός #4:
Μπήκα σκάφος της Cyprus Airways όπου μου γυάλισε ο ξανθός αεροσυνοδός που το έπαιζε πολύ γκόμενος και φρόντισε έτσι να μου ξεγυαλίσει σε χρόνο ντε τε. Τέσσερις ώρες δεν περνούσαν οι ριμάδες. Και έβλεπα τις κυπριακές φάτσες των βουνών και των κάμπων και ήθελα να φύγω τρέχοντας απ’ το αεροπλάνο και να πάω πίσω στον Σσιάτς μου. Αλλά δεν το έκανα. Έμεινα εκεί ακούγοντας τις στριγγλιες των μπάσταρδων μωρών και νηπίων που φρόντισαν να χάσω και τα τελευταία ίχνη ανοχής που είχα απέναντι στα παιδιά. Που είσαι Ηρώδη και Χίτλερ μαζί;

Νευρικός κλονισμός #5:
Κατέβηκα στην Πάφο σ’ ένα νεκρό αεροδρόμιο και περίμενα τις αποσκευές μου. Ερώτηση κρίσεως: Γιατί ο Κύπριος όταν πάει ή έρχεται από ταξίδι το παίζει θεός; Τι είναι αυτό δηλαδή που τον κάνει να νομίζει ότι έχει πιάσει τον θεό απ’ τα αρχίδια; Όχι να μάθω δηλαδή να τον παίρνω κι’ εγώ απ’ τ’ αρχιδια που έχω και πείρα. Αυτή η υπεροψία του Κυπρίου μέσα στο αεροδρόμιο είναι μοναδική. Ύφος ντίβας Χόλυγουντ που την περιμένουν όλοι οι δημοσιογράφοι να την φωτογραφήσουν. Και πρόκειται μόνο για σκούλλους. Άντε μην χέσω…

Νευρικός κλονισμός #6:
Οι μαλακισμένες και αδικαιολόγητες τιμές σε επίπεδο ληστείας του νέου Gypsy’s. Για στάσου ρε φίλε γιατί μας έχεις ξεχέσει εντελώς. Επειδή δηλαδή εσύ πήγες και χρεώθηκες για συνεχίσεις δήθεν μια παράδοση μπυραρίας με το σκεπτικό να βγάλεις το ίδιο χρήμα με τον μακαρίτη πρέπει να την πληρώσουμε εμείς; Δεν είναι δυνατόν τέσσερα άτομα να πληρώνουν από είκοσι ευρώ ανά κεφάλι και για την ίδια κατανάλωση στο Rio Bravo να πληρώνουμε τριάντα δυο ευρώ λιγότερα. Ε αι σικτήρ. Μη σώσεις και τα χαρείς. Αυτό είναι αισχροκέρδεια μέχρι που δεν πάει. Να πληρώσω δηλαδή περισσότερο για τι; Την καλύτερη διακόσμηση; Την καλύτερη εξυπηρέτηση; Την καλύτερη ποιότητα; Αν ήταν τουλάχιστον η ίδια ποιότητα με την προηγούμενη να πω ίσως και εντάξει. Αλλά τίποτε δεν είναι όπως πριν. Και δεν το θέλαμε να είναι και όπως πριν. Και δεν ξέρω τι θα θέλαμε. Αλλά σίγουρα όχι να με κλέβουν. Για τα ίδια πράγματα που πληρώνω αλλού σε ανώτερο επίπεδο λιγότερα λεφτά. Τέσσερα ευρώ το ποτήρι το κρασί εκεί, δυο ενενήντα στο άλλο και στην Πάφο στο κέντρο της τουριστικής. Και καλύτερο κρασί μάλιστα. Και βλέπω και τεκνά να κυκλοφορούν και αναστενάζει το είναι μου. Ενώ εκεί στο μπουντρούμι πάλι αναστενάζει το είναι μου από την ασφυξία. Ασικτήρ. Για μένα…μπλακ λιστ ο νέος Gypsy’s για να μην πάθω κι’ άλλο νευρικό κλονισμό…
Λεξεις-Κλειδια: νευρικός, κλονισμός, πνευματικό, δικαίωμα, πουτάνας, συλλογή, αγαμία, νησί, αποβλάκωση, κατανάλωση, γυμναστήριο, Σσιάτς, Άμστερνταμ, ταξίδι, θύμα, αεροσυνοδός, αεροπλάνο, Κύπριος, θεός, αρχίδια, Χόλυγουντ, ντίβα