Έφυγε με την BMW του και λίγο μετά κτύπησε το τηλέφωνο… «άγγελε μου» άκουσα την φωνή του να μου λέει, «ήθελα απλά να επιβεβαιώσω τον αριθμό σου». Φιληθήκαμε τηλεφωνικά και συνέχισε τον δρόμο του προς το σπίτι κι’ εγώ προς το μπαράκι για να καταλαγιάσω την δίψα μου.Κατέβασα δυο μπουκάλια αεριούχο νερό και γνωρίστηκα με την μπαργούμαν που ήταν περισσότερο μπάρμαν. Στα είκοσι λεπτά, φρέσκος και ανανεωμένος ξανάφυγα για το δάσος.
Περπατούσα ήρεμα και ικανοποιημένος, βασικά δεν έψαχνα πια για τίποτε άλλο αλλά ήταν νωρίς για να πάω στο σπίτι, έτσι απολάμβανα χωρίς εξαναγκασμούς την βραδιά. Άρα άφησα την περιέργεια μου να με καθοδηγήσει ξανά στο Όρος των αναστεναγμών. Ένιωθα βασικά τελειωμένος για το βράδυ αλλά αυτή η γαμημένη η περιέργεια και το κλασσικό χαρακτηριστικό του γκέι να ψάχνει συνεχεία για ακόμα πιο καλό πήδημα, πιο μεγάλο πέος, πιο εξιταρισμένη εμπειρία, μ’ έκανε να ξεχνώ την κούραση και να συνεχίσω την αναζήτηση του επόμενου οργασμού.
Ανέβηκα στον αμμόλοφο και αντιλήφτηκα μια αγέλη από ύαινες να καραδοκούν για θύμα. Προχώρησα αδιάφορος γυρνώντας άσκοπα μέχρι που αντιλήφτηκα δυο νεαρά ημίγυμνα κορμιά στον κορμό κάποιου δέντρου. Γύρισαν και οι δυο και με κοίταξαν όσο καλά μπορούσαν κάτω απ’ το ημίφως του μισοφέγγαρου.
Προχώρησα παρακάτω σ’ έναν άλλο κορμό και στάθηκα εκεί, μαρκάροντας την περιοχή μου σαν σκύλος που έχει κατουρήσει στον κορμό του.
Το ένα από τα δυο ημίγυμνα κορμιά εγκατέλειψε τον κορμό του και ήρθε προς το μέρος μου. Στάθηκε σχεδόν δίπλα μου και με έβλεπε επίμονα στα μάτια. Τον έβλεπα κι’ εγώ, δεν μπορούσα να αντιληφτώ αν ήταν αξιόλογη εμφάνιση η όχι. Ήταν μόνο μ’ ένα μαγιό, κατά τα αλλά γυμνός, χωρίς παπούτσια. Φαινόταν πολύ νέος, δεν μπορούσα όμως να προσδιορίσω την ηλικία του παρά μόνο συν πλην δέκα χρόνια… Ακριβέστατος υπολογισμός…
Τον έβλεπα με έβλεπε τον έβλεπα με έβλεπε. Ξεματιαστήκαμε. Ήρθαν κι’ άλλα όρνεα στον περίγυρο κι’ ένιωθα τα σάλια τους να μας πνιγούν νοερά. Ξαφνικά ο μαγιωμενος έπεσε στα γόνατα μου άνοιξε την στρατιωτική βερμούδα που φορούσα και άρχισε εργολαβία. Δεν ήμουν βέβαιος να έπρεπε να ενθουσιαστώ η να βαρεθώ άλλα τον άφησα να συνεχίσει, ήμουν περίεργος κατά ποσό θα με άναβε. Και άρχισε παράλληλα να χρησιμοποιεί τα χεριά του. Το κονσέρτο συνεχίστηκε για αρκετή ώρα, οι υπόλοιποι μαζεύτηκαν πιο κοντά, ο κλοιός στένευε, το ακροατήριο πλήθαινε κι’ ο ημίγυμνος συνέχιζε ένα έργο πλήρους επαγγελματισμού, τόσου που ακόμα κι’ ο Γκρήκστορης έμεινε άναυδος.
Τον διέκοψα και του έκανα νόημα να πάμε σ’ ένα πιο απομονωμένο σημείο. Φτάνοντας επιτέλους μόνοι μας σε ένα σκοτεινό κι’ απομονωμένο μέρος του δάσους των αισθήσεων, συνέχισε ένα έργο που μόνο πρύτανης πανεπιστημίου μπορούσε να διεκπεραιώσει.. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες να μην ανακατευτούν τα στομάχια των συντηρηκλων.
Καταφέρνοντας να με ανάψει και τελειώνοντας ένα φανταστικό δρόμο αισθήσεων και με έσπρωξε να τον ρωτήσω την ηλικία του. Και μου την είπε. Και με έλουσε κρύος ιδρώτας. Δεν είχε ακόμα τελειώσει την εφηβεία του. Του έβγαλα καπέλο για τις ικανότητες του.
Και μου απάντησε απλά και κουλ ότι είναι στην πιάτσα από τα δεκατρία του….
Κοκκαλο ο Γκρήκστορης. Στήλη άλατος. Μου έδωσε από μόνος το τηλέφωνο του. Τον αποχαιρέτησα μ’ ένα θερμό φιλί στην γλώσσα με το σκουλαρίκι και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο. Ήμουν ένα ενθουσιασμένο, πολυπηδημενο πτώμα. Άλλα ο μαραθώνιος μου δεν έλεγε ακόμα να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου