Αναγνώστες

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Γοργόνες και Μάγκες (1)

Μια φορά τον χρόνο, και το εννοώ δηλαδή, μια φορά το χρόνο, αποφασίζω κι’ εγώ όταν είμαι στο νησί της Αφροδίτης να βγω έξω με την κλασσική έννοια και να πάω σε κλαμπ.

Ναι, πως έλεγα παλιότερα «θέλω να πάω στα μπουζούκια», έτσι λέω κι’ εγώ κάθε καλοκαίρι ότι θέλω να πάω στο μεγαλύτερο γκέι κλαμπ που προσφέρει το νησί του έρωτα. Και αυτό είναι επίσης αλήθεια: κάνουμε εμείς οι γκέι τα πάντα να διατηρήσουμε την φήμη του νησιού ως ερωτικού, γιατί τέτοιο ξέσκισμα που γίνεται από εμάς σε θάμνους, παράλιες, δασουδια, Γούαιτ ροκς και ανεπίσημες νιουντ μπιτσες δεν το κάνει άλλη παράταξη της κοινωνικοσεξουλικης ζωής του εικοστού πρώτου αιώνα.

Αν υπάρχει όντως μια και μοναδική ευκαιρία να σωθεί και αναζωογονηθεί ο τουρισμός του νησιού ο όποιος κάθε χρόνο πνέει και λιγότερα λοίσθια είναι να αρχίσει να εργοδοτήσει εμάς του γκέι που έχουμε και λίγο νιονιό (γιατί έχουμε και πολλές τρελές ανάμεσα μας που δεν…) να οργανώσουμε μια υποδομή για γκέι τουρισμό και τότε να δείτε πόσοι θα χεστουν στο χρήμα. Αλλά ο κύπριος είναι άξιος να πεθάνει για τα ηθικά του ιδανικά παρά να αφήσει εμάς του γκέι να κυβερνήσουμε ενός τόσου ζωτικού παράγοντα όπως είναι ο τουρισμός. Το παράξενο είναι ότι αυτά ηθικά ιδανικά ξεχνιούνται με την δύση του Ήλιου και όλοι επιδίδονται στον σατιρισμό. Αθάνατε Διόνυσε, αθάνατε Πλάτωνα , όλοι στο αίμα μας είστε. Λοιπόν παρεκτράπηκα της πορείας μου αλλού ήθελα να καταλήξω.



Χθες το βράδυ ανέβηκα σε μια Μερσεντές κουπέ και συνοδεία της Γριάς και της Γιολας (πρώην Γιώργου στην προηγούμενη ανάρτηση), εξοπλισμένοι με ποππερς, προφυλακτικά, ζελέ ολίσθησης και Σιαλις (η καλύτερη έκδοση του Βιαγκρα – για όσους έχετε απορία τι είναι το ποππερς, ρωτήστε έναν γκέι φίλο σας, όλοι έχετε πια έναν γκέι φίλο, η έμενα), ντυμένοι μόνο με τα απαραίτητα, δηλαδή βερμούδες χωρίς σώβρακο από μέσα και αμάνικα μπλουζάκια για προβάλλονται καλυτέρα οι μυς του άνω σώματος και να δημιουργείται η εύλογη υποψία ύπαρξης φετών στην κοιλιακή χωρά και αφού πριν έγιναν οι ανάλογες προετοιμασίες με αλλά λόγια υδραυλική εκκαθάριση του κατωτέρου πεπτικού και εξωστικού συστήματος, πήραμε τον δρόμο της ανατολής με σκοπό ένα γκέι κλαμπ.

Φτάσαμε σαράντα λεπτά αργότερα. Κατεβήκαμε στο κλαμπ υπόγειο και τεράστιο και αφήσαμε την νύχτα και τον χρόνο να κυριαρχήσουν τις επόμενες ώρες.

Ο γκέι κλαμπ πληθυσμός δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητος, αντιθέτως είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε επίδειξη μόδας στην πασαρέλα. Από ποτέ ο Κύπριος έγινε φασιον βικτιμ; Αυτή βέβαια είναι άτοπη ερώτηση γιατί μετά από δεύτερη αστραπιαία σκέψη είμαστε ανεκαθεν φασιον βικτιμς. Αυτό είναι κι’ ένα από τα οπτικά μας καλά εδώ: ότι ο κόσμος ακόμα και για τον μπακάλη ντύνεται στα είκοσι τέσσερα του. Αλλά εδώ μιλάμε για ακόμα ένα επίπεδο πιο πάνω, ότι ο γκέι κόσμος έχει ξεσκίσει άπαντες στην καλλιέργεια της εμφάνισης του. Μαλλί καραμπινάτο, ξεμασχαλα μπλουζάκια που πρόδιδαν καβλιαρικες σωματαρες, παπούτσι σικ τελευταία προσταγή των σχεδιαστών μόδας και αξεσουάρ απ’ την κάρφη ως τα νύχια. Ισα ισα που ήμουν ένα μέρος του συνόλου. Σχεδόν ένιωσα επαρχιώτης. Αλλά μόνο σχεδόν.

Καταλήξαμε σ’ ένα μπαρ στο τέλος του τεράστιου χώρου. Υπήρχαν συνολικά δυο μπας και τα δυο γεμάτα. Σταθήκαμε στο μπαράκι του βάθους, παραγγέλλαμε κάτι βότκες και άρχισα να κουνιέμαι στους ρυθμούς της μουσικής.

Παρακολουθούσα συνάμα τους θαμώνες. Διπλά ένας αμίλητος κουλατος. Γυμνασμένος υπερβολικά, με στενό μπλουζάκι που έκλεινε ασφυκτικά τους φουσκωμένους του μυς, με αλυσιδωτό σταυρό να περικλείει και να κρέμεται από τον λαιμό του μέχρι λίγο πιο κάτω απ’ το στήθος, στενό τζίν σκισμένο στα γόνατα, άσπρες σαγιονάρες. Το πρόσωπο του νεανικό, αρρενωπό, αξύριστο, να κυβερνιέται από τα δυο σμαραγδένια του μάτια, με βλέμμα αυστηρό και βλοσυρό. Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, δεν έδινε ένα χαμόγελο σε κανέναν και κουνιόταν διακριτικά καθώς ακουμπούσε στο μπαρ με τον ρυθμό της μουσικής. Έμεινα να τον παρακολουθώ, όπως και όλοι οι θαμώνες γύρω μου. Ηταν Ο άντρας! Γύρισα και είπα σ’ έναν γνωστό:
- Αυτό το βλοσυρό του βλέμμα με πεθαίνει!
- Και τι να το κάνεις χρυσό μου; Μου απάντησε ο γνωστός. Έτσι κι’ αλλιώς με την πλάτη σου γυρισμένη θα τον παίρνεις.

Κόκκαλο ο Γκρηκστορης.

Δεν μου έμεινε λαιμός κοιτάζοντας τους υπόλοιπους θεούς του κλαμπ. Ξαφνικά συνειδητοποίησα: όπως παντού υπήρχαν και εδώ δυο κατηγορίες γκέι. Οι όμορφοι, οι ελκυστικοί, οι κου, οι όταν δεν εκφράζονται αρρενωποί. Και υπήρχαν και οι λουλές.
Αλλά και οι δυο είχαν ένα κοινό: ήταν μουρηδες. Τι μούτρο ήταν αυτό Χριστέ μου; Πήγαιναν πάνω κάτω σε κυνήγι θησαυρού, χόρευαν μα όλοι ήταν μουτρωμένοι, χωρίς καμμια έκφραση ευθυμίας η διασκέδασης, μόνο αυστηρά πρόσωπα, ανέκφραστα. Μύγα τους τσίμπησε; Κάποιος κάποτε θα τους είπε ότι με το να μην εκφράζονται, με το να κυκλοφορούν μουτρωμένοι και μουρηδες είναι κουλ, τους προσδίδει περισσότερες πιθανότητες ευκαιριών παρά να είναι φυσικά και απλά ο εαυτός τους. Ε και καλά ρε παιδιά και που μένει η αυθεντική σημασία της λέξης γκέι; Που την ξεχάσαμε αυτή την πτυχή; Το μούτρο που κυκλοφορούσε δεν είχε περιγραφή. Όμορφο μούτρο μεν, μουρικο δε. Και να θέλεις να το κυνηγήσεις και να το κατακτήσεις με το να το δεις σε ξενερώνει. Τι να πάω να κυνηγήσω; Την κηδεία; Να μου βγει σε τι; Σε καινούργιο ξέσπασμα κατάθλιψης; Άσε δεν θα πάρω. Αυτή ήταν η συνομοταξία των μαγκών, των μάτσο, τρομάρα τους.

Παρακάτω ξεχώριζε μια άλλη ομάδα, δεν ξέρω ποια απ’ τις δυο ήταν χειρότερη. Αυτή έβγαζε κάτι τσιριχτές με το παραμικρό, υπερβολικά κουνιστές και συνεχεία με το κινητό στο χέρι, σαν να διαπραγματεύονταν τις μετοχές τους στα ΧΑΚ. Χριστός πια, έλεος. Αυτές ήταν οι γοργόνες. Μαζί τους και μια μειονότητα μούντζων (από τα καλιαρντα, μούντζα ίσον γυναίκα η είδος γυναικάς). Είμαι ευέλικτος, είμαι ανεκτικός, αυτό έλειπε να μην είμαι κιόλας, αλλά τι γύρευαν οι μούντζες παρακαλώ σ’ ένα κατ’ εξοχήν γκέι μπαρ; Όλες οι μούντζες ήταν χοντρές και άξεστες, τι καντεμιά κι’ αυτή; Εμείς να έχουμε ξετρελαθεί στα γυμναστήρια, αισθητικούς, κρέμες ημέρας, νύχτας, φυσικές κρέμες, αερόμπικ κοκ, και οι μούντζες χοντρές, ακαλαίσθητες, άγουστες και τον κακό τους τον καιρό. Ε αισιχτηρ δεν φτάνει που έρχονται σ’ ένα κατ’ εξοχήν γκέι μπαρ, ένα φεης κοντρόλ δεν έχει; Δεν υπάρχει Θεός;

3 σχόλια:

adiaforos είπε...

Panw aristera en ekeinoi pou girefkounte tzie kato sto main stage tou club en tzinoi pou pan gia na dixtoun je na to peksoun oreoi.

San to secrets en eshi.

Orea perigrafi omws eksexases oti oi mountzes poly pithanon nan lesvies!.

Enna se girepso to epomeno savato

Greekstories είπε...

Αυτες τις λεπτομερειες δεν τις ηξερα. Γυρεψε με το Σαββατο. Μολις διαβασα το μπλοκ σου. Μ' αρεσε, καλες σκεψεις.

Anna είπε...

Nomizw oti ws koinwnia ontws eimaste opis8odromiki.. Pantws i idea su ine poli kali!
Proswpika pisteuw oti oi erwtikes protimiseis ine proswpiki ipo8esi tou ka8enos-min epireazese apo sxolia twn kipraiwn p den xeroun ti 8a pei diaforetikotita!