Ο Γερμανός της άλλης όχθης

Απ’τον Αύγουστο 2005…

Καθώς οδηγούσα για το γραφείο ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου. Σκεφτόμουν το ταξίδι στην Κύπρο την εβδομάδα που ερχόταν, το άγχος στην δουλειά, τι έγραφα τις τελευταίες μέρες στο μπλοκ μου, το παρελθόν, τις επαγγελματικές μου εμπειρίες και ατυχίες. Εκφράζοντας τις σκέψεις μου στον υπολογιστή ανακαλύπτω συναισθήματα βαθειά κρυμμένα, εμπειρίες τραυματικές θαμμένες στο υποσυνείδητο. Αναπόλησα πολλούς που ήξερα με δείκτη νοημοσύνης κάτω του μηδενός με επιτυχημένες επαγγελματικές καριέρες και προσωπικές ζωές και γι ακόμη μια φορά άρχισα να με λυπάμαι γιατί η τελευταία μου προσωπική και επαγγελματική επιτυχία είναι βαθειά θαμμένη στον μακρύ παρελθόν μου.

Θυμήθηκα τον Στέφαν. Σαν τον είχα μπροστά μου.

Γνωριστήκαμε στο Λονδίνο κατά την διάρκεια των μεταπτυχιακών μας. Ήταν μια ομάδα από τέσσερις Γερμανούς στην χρονιά μου. Ήμουν χαρούμενος που τους γνώρισα γιατί έτσι δεν θα έχανα την επαφή μου με την γλώσσα αλλά και τα αγγλικά τους ήταν χαλιά έτσι ώστε τα γερμανικά ήταν η μόνη λύση συνεννόησης. Αυτό βέβαια μου είχε δημιουργήσει το πρώτο ερωτηματικό, πως διάολο κατάφεραν να μπουν στο πανεπιστήμιο; Η απάντηση ήρθε μήνες μετά, αλλά δεν είναι σημαντική σ’αυτη την ιστορία.

Καταφέραμε να τελειώσουμε με επιτυχία το πρώτο τρίμηνο και συναντηθήκαμε ξανά μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Οι γερμανοί πέρασαν τις διακοπές τους στην Γερμάνια κι’εγω πήγα στην Κύπρο όπου και γνώρισα τον μελλοντικό μου σύντροφο. Γύρω στα μέσα Ιανουαρίου γυρίσαμε όλοι πίσω για το επόμενο τρίμηνο. Με το που έφτασα στο Λονδίνο πήρα ένα τηλεφώνημα απ’τον Στεφαν. Τον είχα προ πολλού συμπαθήσει και συγκριτικά με τους υπόλοιπους ήταν σχετικά μετριοπαθής και έδειχνε ότι προσπαθούσε πολύ για να τα βγάλει περά με τις σπουδές. Είχαμε μια αρκετά φιλική επαφή και όποτε ήταν δυνατόν βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο. Κρατούσα όμως μια διακριτική απόσταση όπως και με τους περισσότερους συμφοιτητές μου.

Το καλοκαίρι που πέρασε έκανα την επίσημη πρώτη μου σαν γκέι και κατά την διάρκεια του πρώτου τρίμηνου στο Λονδίνο ο χρόνος μου μοιραζόταν μεταξύ πανεπιστήμιου και συλλογής εμπειριών. Δεν το είχα μυστικό κι’άν με ρωτούσε κάνεις έδινα πολύ ευθείς απαντήσεις αλλά δεν έκανα και τις προσωπικές μου προτιμήσεις πρωτοσέλιδο. Βασικά κανένας δεν με ρωτούσε ποτέ και τίποτα και ήμουν πολύ ικανοποιημένος γιατί βρισκόμουν σ’ένα πολύ συντηρητικό περιβάλλον και η πίεση των μαθημάτων ήταν ήδη αρκετή για να δημιουργήσω επιπρόσθετα άλλα αχρείαστα προβλήματα. Έτσι βασικά η ζωή μου ήταν πολύ εύκολη κρατώντας αποστάσεις. Όταν είχα ελεύθερο χρόνο πήγαινα απ’το Νοττινγκ Χιλλ που έμενα κάτω στο Σοχο όπου όλη η γκέι ζωή του Λονδίνου είχε το σημείο αναφοράς της.

Το Σοχο είχε γίνει μια πολύ όμορφη περιοχή στο κεντρικό Λονδίνο, πολύ παραδοσιακή, πολύ γκέι, πολύ κοσμοπολιτική, κυριαρχημένη περισσότερο από επαγγελματίες των πολυμέσων που μαζί με τον γκέι πληθυσμό έκανε την περιοχή πολύχρωμη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Έσφυζε από ζωή με μια έντονη σεξουαλική διάθεση στην ατμόσφαιρα χωρίς να υπάρχει οπωσδήποτε κάτι χυδαίο η βρώμικο. Εκεί περνούσα τα διαλύματα απ’τις διαλέξεις μου όπως και τα βράδια μετά το βραδινό στο ξενοδοχείο που εμένα όλα τα χρόνια στο Λονδίνο, πριν να με βρουν οι πρωινές ώρες διαβάζοντας σαν σπασίκλας. Το Σοχο ήταν η απόδραση μου, ο παράδεισος μου, εκεί ηρεμούσα κι εκεί βεβαία ήταν αρχή μου για όλες μου τις περιπέτειες.

Στο τηλέφωνο ο Στεφαν με είχε καλέσει σ’ένα ¨ξαναβρεθήκαμε όλοι μαζί¨ πάρτι στο σπίτι τους. Το εκτίμησα παρά πολύ και χάρηκα παράλληλα γιατί αυτό κάπως έβαζε κάποιες επαφές σε σταθερές βάσεις. Οι περισσότεροι αμερικανοί ρωτούσαν αν θα πήγαινα στο πάρτι και ο Στεφαν επέμενε πολύ. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωριστώ πιο καλά με κάποιους ανθρώπους που συμπαθούσα από απόσταση πριν ξαναρχίσουν οι φοβέρες διαλέξεις. Είχα αποφασίσει ότι αυτό το τρίμηνο θα γινόμουν πιο κοινωνικός και πιο παρών στις κοινές εξόδους.

Το βραδύ με βρήκε στην γερμανική πρεσβεία όπως αποκαλούσα το σπίτι τους. Εγώ εμένα στην βόρειο πλευρά του Kensington απέναντι απ’το Hyde Park και δίπλα στην περίφημη Queensway και οι γερμανοί στην νότιο πλευρά. Μέσα σε λίγα λεπτά ήμουν εκεί με τα πόδια περπατώντας κάτω από έναν πολύαστρο λονδρέζικο ουρανό στα μέσα του χειμώνα. Φτάνοντας εκεί βρήκα στο σπίτι γεμάτο με κόσμο σε κέφι ζενίθ. Έζησα ένα θερμό καλωσόρισμα και δεν καθυστέρησα καθόλου ν’αρχισω να διασκεδάζω με τους περισσότερους.

Η γκάμα των καλεσμένων δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαφορετική. Από εξαιρετικά συντηρητικούς αμερικανούς από την Μασαχουσέτη μέχρι εμένα… Η Τζον με τρέλανε με την ασταμάτητη πολυλογία της η οποία θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με το βάρος των εκατόν-τριάντα κιλών που κουβαλούσε. Ήταν ευχάριστη και αρκετά ενδιαφέρων αν σκεφτεί κάνεις τις διαφορετικές κουλτούρες που μας χώριζαν και μας ένωναν παράλληλα. Είχε ένα κακό: Δεν ήξερε πότε να σταματήσει να πρήζει τ’αρχιδια των ακροατών της. Ήταν στιγμές που ήθελα να της βουλώσω το στόμα της μ’έναν τεράστιο δονητή αλλά πιστεύω ότι αν το έκανα δεν θα το επιζούσε γιατί απλά δεν ήξερε τι ήταν, ούτε οπτικώς ούτε γευστικώς.

Διπλά της ήταν η Τανια, μια αφροαμερικανα, αρκετά ελκυστική και σέξι που μόλις είχε παντρευτεί έναν σκωτσέζο σχεδόν αλμπίνο δημιουργώντας έτσι την πιο έντονη αντίθεση στο πανεπιστήμιο. Η Ανία ήταν ένας πολύ φιλικός, πολύ ζεστός άνθρωπος κι ένιωθε ότι ήταν χρέος της απέναντι στην ιστορία της φυλής της να τονίζει σε κάθε ευκαιρία την καταπίεση και τους διωγμούς που βιώσαν οι δικοί της στην πολύχρονη και πολυβασανισμένη ιστορία τους. Αρκετές φόρες η ίδια αντιδρούσε σαν ήταν σκλάβα στην Αμερική της Κου Κλουξ Κλαν κι αυτή η νοοτροπία της ήταν που έσπαγε τ’αρχιδια. Αλλά τι μπορούσα να της πω; Αφού ήθελε η ίδια να νιώθει χωρίς λόγο καταπιεσμένη δεν μπορούσα να την βγάλω απ’την ψευδαίσθηση της.

Η Παμ ήταν πολύ διαφορετική. Ζούσε φανταστικούς οργασμούς σε κάθε της βήμα, όποτε μιλούσε σ’εκανε να πιστεύεις ότι μόλις είχε τελειώσει. Εντελώς μιντ γουεστ αμερικανή ξανθιά με έντονες τάσεις νυμφομανίας. Κατά την διάρκεια του πρώτου τρίμηνου είχαν περάσει απ’το κρεβάτι της όλοι οι τρόφιμοι της εστίας κι’αλλοι πολλοί. Ίσως αυτό ήταν κι’ο λόγος που ήταν η αγαπημένη μου συμφοιτήτρια. Αν και δεν ήξερε ακόμα ότι είχαμε ακριβώς τα ίδια γούστα, διασκεδάζαμε πολύ την παρέα μας και είμαστε πολύ άνετοι όταν το θέμα της συζήτησης μας ήταν περί σεξ. Ακόμα την βλέπω μπροστά μου όταν αντιδρά δήθεν σοκαρισμένη στο άκουσμα της λέξης ΄πουτσος¨ η ¨πίπα¨ με την τσιριχτή της φωνή και συνάμα να της τρέχουν τα σάλια.

Το βραδύ εξελίχτηκε πιο ζωντανό. Γύρω στα μεσάνυκτα είχαμε ήδη καταναλώσει ο καθένας από ένα μπουκάλι Βότκα. Αρχίσαμε να παίζουμε ένα παιγνίδι που ο ηττημένος έπρεπε κάθε φορά να κατεβάζει ένα ποτήρι βότκα. Περιττό να αναφέρω ότι ποτέ δεν κέρδισα. Είχα φτάσει στα όρια μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας απ’το πολύ αλκοόλ και ήθελα πάω πίσω στο ξενοδοχείο. Εκεί άρχισε ο αγώνας επιβίωσης. Κάνεις δεν με άφηνε να φύγω. Όλοι επέμεναν να περάσω το βραδύ εκεί, αλλά δεν ένιωθα άνετα στην ιδέα. Δεν μπορούσα να τους πείσω να με αφήσουν να φύγω αν και πολύ το ήθελα μέσα στην μέθη μου γιατί ανυπομονούσα να περάσω απ’το πάρκο για ανώνυμο σεξ πίσω απτούς θάμνους. Ήταν όμως μάταιο.

Έμεινα αλλά σταμάτησα την βότκα. Το πάρτι τελείωσε λίγες ώρες μετά. Ο Στεφαν που είχε κι’αυτος τα χαλιά του απ’το ποτό με πήγε στο υπνοδωμάτιο του, ένα τεράστιο υπνοδωμάτιο με εξαιρετική πολυτέλεια, με μεγάλο διπλό κρεβάτι και ενσωματωμένο μπάνιο. Ρώτησα που θα κοιμόμουν και μου έδειξε το τεράστιο κρεβάτι υποδυκνειωντας μου ότι ήταν αρκετά μεγάλο και για του δυο μας. Είχε συγυρίσει το δωμάτιο του το πρωί γιατί σε μια εβδομάδα θα τον επισκεπτόταν η φίλη του από την Γερμάνια. Και να ήθελα να πω όχι δεν υπήρχε άλλη λύση. Γδύθηκα, έκανα ένα ντους κι έπεσα ξερός σαν πτώμα στο κρεβάτι. Προσπάθησα να ηρεμήσω απ την κατανάλωση της βότκας κι έμεινα ακίνητος στο κρεβάτι αναπνέοντας σιγά. Ο Στεφαν είχε ήδη κοιμηθεί, η έτσι νόμιζα, με το πρόσωπο του στραμμένο στο δικό μου.

Το διαμέρισμα ήταν πια βουβό, όλοι είχαν πέσει για ύπνο. Ξαφνικά ένιωσα το χέρι του Στεφαν στο δικό μου. Τρόμαξα αλλά κατάλαβα ότι ήταν μια ασυνείδητη κίνηση στον ύπνο του. Δεν κουνήθηκα για να μην τον ξυπνήσω. Άκουγα την αναπνοή του και ήμουν βέβαιος ότι κοιμόταν βαθειά. Τον κοίταξα για λίγες στιγμές και τα μάτια του ήταν κλειστά χωρίς εκείνη την κίνηση που κάνουν όταν κάποιος είναι μισοκοιμισμένος. Το χέρι του όμως δεν κοιμόταν καθόλου. Χάιδευε το δικό μου δειλά. Εκπλάγηκα μ’έναν ευχάριστο τρόπο. Δεν ήξερα πως ν’αντιδράσω, η κατάσταση ήταν πολύ ευαίσθητη και δεν ήθελα να προκαλέσω κάτι αρνητικό, είχαμε ακόμα δυο ολόκληρα τρίμηνα μπροστά μας. Απ’την άλλη έπρεπε να ομολογήσω στον εαυτό μου ότι ένιωθα μια έλξη προς τον Στεφαν. Μου άρεσε. Δεν ήταν όμορφος, όπως εγώ ορίζω την αντρική ομορφιά αλλά είχε αυτό το κάτι που έλκυε, κι’αυτό το κάτι έγινε πιο δυνατό μετά από δυο λίτρα βότκα.

Τον ξανακοίταξα. Ξαφνικά έτσι όπως τον κοίταζα άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε στα μάτια χωρίς να πει λέξη. Έτσι βουβά με κοίταζε και συνέχισε να χαϊδεύει το χέρι μου. Έμεινα ακίνητος, κόκαλο στην θέση μου, ερεθιστικά αναστατωμένος και φοβισμένος το ίδιο μη ξέροντας πως ν’αντιδρασω. Το ψιθύρισμα του έσπασε τη σιγή της νύκτας. Μου είπε πως διαισθανόταν ότι ήμουν της άλλης όχθης. Κάποιες φόρες τον συνέπαιρνε η ιδέα ότι θα μπορούσε να έκανε ερώτα σ’έναν άλλον άντρα. Υποθετικά δεν είχε αυτή την εμπειρία μέχρι εκείνη την στιγμή αλλά ήθελε οπωσδήποτε να είμαι εγώ το διαβατήριο του στον κόσμο της αίσθησης της διαφορετικής. Η κάρδια μου κτυπούσε σαν τρελή. Δεν αναλογίστηκα την έμμεση πρόταση για πολύ. Του χάιδεψα το χέρι δειλά. Κίνησε το σώμα του ανασηκώνοντας το ελαφρά κι’εσκυψε πάνω μου αγγίζοντας τα χείλη του στα δικά μου.

Με φίλησε έντονα, παθιασμένα πιέζοντας το ανοικτό του στόμα με δύναμη στο δικό μου, με τη γλώσσα του να ψάχνει απεγνωσμένα την δική μου. Δεν ξέρω πόση ώρα με φιλούσε η πόση ώρα τον φιλούσα. Αλλά ένα είναι σίγουρο: Αυτό δεν ήταν ένα φιλί από κάποιον χωρίς εμπειρία με άλλους άντρες. Πετάξαμε τα σκεπάσματα απ’το κρεβάτι για να μην έχουμε εμπόδια στον δρόμο της αναζήτησης. Δυο κορμιά ημίγυμνα με μόνη κάλυψη ένα σλιπ που βιαζόταν απ’την αντρική σκληρότητα. Μια σκληρότητα που φάνταζε καταπληκτική στα μάτια μου, ένα αξιοθέατο. Το ενδιαφέρον μου μετατράπηκε σε διψά. Με τράβηξε βίαια προς το μέρος του και με ανάγκασε να καθίσω πάνω του. Συνέχισε ασταμάτητα να με εξερευνεί με το στόμα του σαν μανιακός, σαν κάποιος που περίμενε περισσότερο από πολύ να εκφράσει την βαθειά κρυμμένη του επιθυμία, να την βγάλει απ’το σύστημα του, σαν κάποιος που δεν ξανάνιωσε τέτοιο πάθος. Τον ένιωθα στον λαιμό μου, στο στήθος μου. Χωρίς να χάσει την αφοσίωση του πέταξε την τελευταία κάλυψη της γύμνιας μου από πάνω μου αφήνοντας με πάνω του εντελώς γυμνό. Ένιωσα την υγρή ζεστή του στόματος του να με καταπίνει ολόκληρο και συνάμα με την ηδονή ήταν και έκπληξη μου μεγαλύτερη. Αυτός ήταν που δεν είχε εμπειρίες με τον αντρικό έρωτα; Που δεν φίλησε ποτέ έναν άντρα και που δεν τον πηρέ ποτέ με το στόμα; Τότε μόλις είχα ανακαλύψει ένα φυσικό, ανεκμετάλλευτο ταλέντο. Και τότε ακριβώς ήταν που άρχισα να μισώ την φίλη του που θα ερχόταν σε μια εβδομάδα. Αυτός έπρεπε να μου ανήκει, να είναι δικός μου και κανενός άλλου. Ποτέ δεν είχα γνωρίσει αυτή την έκδοση του γερμανικού πάθους. Και πολύ περισσότερο, δεν είχα νιώσει ποτέ τέτοιο απαράμιλλο μέγεθος κάτω από ένα εσώρουχο. Τον απελευθέρωσα απ’το στενό εσώρουχο του και ο σκληρός του ανδρισμός αναδύθηκε απ’το σκοτάδι το βαμβακερό αδημονώντας να πάρει οξυγόνο, να δραπετεύσει την ασφυξία και να πάρει εμένα. Ένας ανδρισμός σαν το άγαλμα της Ελευθερίας περίμενε να με απελευθερώσει απ’την περιέργεια μου και να κατευνάσει την ανυπομονησία μου να γευτώ αυτό το είδος της ελευθερίας. Αν και δεν ήμουν ποτέ φίλος της ιππασίας άρχιζα να αλλάζω γνώμη. Η ανατομίες μας ήταν συμπληρωματικές τόσο στην δομή τους όσο και στην ελαστικότητα τους. Ήταν σαν δυο κομμάτια πάζλ. Ήταν φοβερό πόσο απολάμβανε αυτό το πάζλ που μόλις ανακάλυψε.

Δεν έχω ιδέα πόση ώρα πάλευαν τα κορμιά μας, πόσες γυμναστικές ασκήσεις κάναμε και πόσες καινούργιες εξερευνήσαμε. Το υπνοδωμάτιο, το μπάνιο και το πάτωμα αναστέναξαν μαζί μας, με εξόντωσε και τον εξόντωσα. Μετά τις αμοιβαίες και συγχρονισμένες μας εκρήξεις μείναμε απλά εκεί ο ένας στην αγκαλιά του αλλού, εξουθενωνόμενοι και ικανοποιημένοι. Εγώ ο ηλίθιος ένιωθα να τον ερωτεύομαι. Η συμπάθεια που ένιωσα γι’αυτον το τρίμηνο που πέρασε επιβεβαίωσε την διαίσθηση μου. Μου άρεσε ο Στέφαν, στ’αλήθεια μου άρεσε. Έμεινα ξαπλωμένος εκεί δίπλα του κι’ευχομουν η νύχτα να μην τελείωνε ποτέ. Με είχε περικυκλώσει με τα χεριά του και δεν με άφηνε να φύγω. Μας πηρέ ο ύπνος μέχρι τις πρωινές ώρες.

Ξύπνησα με τον Στεφαν μέσα στο σώμα μου. Η μαγεία συνεχιζόταν σαν όνειρο. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν ενστικτώδης μαγεία, ήταν γεμάτη συναισθήματα και τρυφερότητα. Είχα αρχίσει να τρελαίνομαι γι’αυτόν, αλλά κράτησα το ξερό μου για μια φορά κλειστό, κάτι με κρατούσε πίσω, και τι να ‘λεγα απ’την άλλη; Μου άρεσε το πήδημα και γι’αυτό σ’ερωτευτικα; Δεν πήγαινε. Ήταν πολύ μπανάλ. Δεν είπε, έδειξε όμως το ίδιο. Δεν ήθελα να τελειώσουν αυτές οι ώρες. Φοβόμουν ότι θα έχανα να κομμάτι από μένα για πάντα, ότι θα τον έχανα. Ήξερα ότι θα τον έχανα αλλά άφησα τα συναισθήματα μου να με κυριαρχήσουν.

Κάναμε μπάνιο μαζί και πήγαμε στην κουζίνα για πρωινό. Οι άλλοι κοιμόνταν ακόμη. Μου έφτιαξε καφέ και καθίσαμε σιωπηλοί κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο. Μιλήσαμε για τα μαθήματα λες και δεν συνέβη τίποτα. Ένιωθα ότι βρήκα τον σύντροφο για την διάρκεια των σπουδών μου, ξεχνώντας ότι μόλις είχα αρχίσει μια άλλη σχέση. Με ρώτησε αν είχα δεσμό και απάντησα καταφατικά. Αδιαφόρησε υπενθυμίζοντας με ότι η φίλη του έφτανε σε μια εβδομάδα. Ήδη ένιωθα την απώλεια. Το ήξερα ότι ήταν εγωιστικό αλλά τον ήθελα μονό για μένα. Αποχαιρετιστήκαμε φιλικά και πήγα πίσω στο ξενοδοχείο όπου άρχισα να οργανώνομαι.

Λίγα βραδεία μετά ξανασυναντηθήκαμε σ’ ένα λατινοαμερικανικό μπαρ στο Κενσιγκτον. Οι διαλέξεις είχαν ήδη αρχίσει και όλοι συζητούσαμε για τους καινούργιους καθηγητές και τα μαθήματα. Τον πλησίασα διακριτικά αφού όλη την ώρα προσπαθούσε να αποφύγει το βλέμμα μου, άσε δε που δεν μιλήσαμε καθόλου. Ρώτησα αν συμβαίνει τίποτα, γιατί ήταν τόσο ψυχρός και απομακρυσμένος. Εκνευρισμένα μου απάντησε ότι δεν θα έπρεπε να έχω την εντύπωση ότι είναι γκέι. Ήταν στρειτ και στρειτ θα έμενε σε όλη του τη ζωή. Η φίλη του ήταν ήδη στο Λονδίνο και είχαν μια φανταστική σεξουαλική ζωή. Λες και με ενδιάφερε. Ότι είχε συμβεί εκείνο το βραδύ ήταν ένας εκτροχιασμός χωρίς σημασία και συνέπειες. Τον κοίταξα νιώθοντας μια τεράστια ντροπή και προσβολή. Μετά γέλασα διακριτικά. Οκ λοιπόν είναι στρειτ.

Κρατήσαμε μια απόσταση τις επόμενες εβδομάδες. Στο κάτω κάτω δεν είχα έλλειψη από σεξ. Κάθε άλλο. Αλλά ήταν παράξενο να μην μπορούμε να έχουμε αυτή την ιδιαίτερη επαφή ξανά. Ναι, ο Στεφαν ήταν της άλλης όχθης, της απέναντι απ’την δική μου. Ψυχή τε και σώματι. Μέχρι που αρχίσαμε να εργαζόμαστε μαζί σ’ένα πανεπιστημιακό έργο. Εν τω μέσω των νυχτών που διαβάζαμε ξεχνούσε το στρειτιλικι του και πηδιόμασταν σαν σκύλοι. Τον άφησα να πιστεύει ότι είναι στρειτ. Είχα ήδη διαγράψει την ιδέα μιας πιο έντονης σχέσης. Ήταν λυπηρό αλλά ήταν κι αυτό ένα απ’τα μαθήματα ζωής. Fuck and Go! Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Ο Στεφαν δεν πέρασε τις τελικές εξετάσεις. Έπρεπε να επαναλάβει το τρίμηνο το επόμενο φθινόπωρο. Δεν ένιωσα λύπη γι’αυτό το γεγονός. Μετά που τελειώσαμε το κοινό έργο αντιλήφτηκα ότι δεν είχαμε πια τίποτε κοινό μεταξύ μας εκτός απ’το τοίχος που έκτισε ανάμεσα μας. Σαν να ήμουν ο ένοχος της άλλης του σεξουαλικότητας.

Μετά από μια μεγάλη δωρεά στο πανεπιστήμιο κατάφερε να πάρει το δίπλωμα του. Με τις επαφές της πολύ πλούσιας οικογενείας του κατάφερε και μπήκε σε διευθυντική θέση στην Deutsche Bank. Τι την ήθελε την σπουδή; Αφού είτε έτσι είτε αλλιώς την θέση θα την έπαιρνε σαν εκατομμυριούχος…γιατί σε αυτούς δεν ισχύουν ούτε πολιτικές εταιρείας, ούτε ήθη ούτε και διπλώματα. Ίσως γι’αυτό δεν είμαι μέρος και εγώ αυτού του παιγνιδιού, δεν έχω τα ανάλογα προσόντα. Είμαι μονό για πήδημα.

Πέντε χρόνια μετά βρεθήκαμε ξανά στο Λονδίνο για την επανένωση της χρονιάς μας. Είχε βάλει βάρος, πολύ βάρος και συμπεριφερόταν σαν Top 500 Manager. Η έλξη ακόμα υπήρχε. Και η δειλία επίσης. Αλλάξαμε λίγες τυπικές, φιλικές κουβέντες και χωρίσαμε φιλικά και αδιάφορα. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε επαφή αλλά χωρίς επιτυχία. Ένιωθα και νιώθω ακόμα μια πικρία απ’αυτή την ιστορία. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Είναι μέρος της ζωής να χάνεις ανθρώπους, εραστές, πέη, πηδήματα, είναι μέρος της ζωής μας να σε φοβίσει η σεξουαλική σου φαντασία και να πηδάς αυτούς που δεν πρέπει, που δεν είναι ένοχοι. Κι εγώ είμαι μέρος αυτού του παιγνιδιού. Υποθέτω.

Λεξεις-Κλειδια: γερμανος, γερμανια, οχθη, αγαπη, ερωτας, απογοητευση, σπουδες, Λονδινο, περιπετεια, γκει, στρειτ, παιγνιδι, ζωη