Turkish Delights

Απ'τον Αυγουστο 2005

Η ιστορια μεταξυ Ελληνων και Τουρκων παει πισω πολλους αιωνες. Δεν προκειται να πολιτικοποιηθω εδω, δεν ειναι ο σκοπος αυτου του μπλοκ και ουτε κι'ο δικος μου. Προσωπικα δεν τους συμπαθω αλλα και δεν τους μισω. Μου ειναι αδιαφοροι. Γνωριζω καποιους, μερικοι απ'αυτους ειναι απλα ενταξει, αλλοι ειναι καθηκια, μαλακες. Αλλα αυτο δεν ειναι ιδιοτητα αποκλειστικη των Τουρκων, ειναι ιδιοτητα παγκοσμιου βεληνεκους.


Πριν λιγες βδομαδες γνωρισα αυτο τον τυπο στο gay chat. Εναν Τουρκο. Συνηθως δεν ειμαι ατομο που κανω διακρισεις η ζω με αυτες αλλα για να'μαι ειλικρινης γνωρισα σπανια Τουρκους στο ιντερνετ που να ηταν ωραιοι, ομορφοι, ελκυστικοι, γοητευτικοι. Ισως αυτος ο λαος να μην ειναι φωτογενης και ετσι οι φωτογραφιες τους στο νετ ειναι αστα να πανε. Οταν γνωρισα τον Ercgn ειχα ακριβως την ιδια εντυπωση: Ουτε καλος ουτε ασκημος, ενας συνηθισμενος της διπλανης πορτας. Περιεγραφε τον εαυτο του σαν Stud. Πως διαλο τωρα γραφεις στα ελληνικα αυτη την λεξη;..Το βρηκα...Επιβητωρας!
Οταν βλεπω τετοιες περιγραφες γινομαι πολυ ευαλωτος. Η φαντασια μου αρχιζει να καλπαζει και συνηθως μενει αυτο που ειναι, φαντασια γιατι οι περισσοτεροι δεν εχουν αισθηση της πραγματικοτητας, η ισως την εχουν και γι αυτο παρουσιαζονται εντελως διαφορετικα στο νετ. Στο κατω κατω η ανωνυμια που προσφερει το νετ δινει περιθωρια απειρα για μαλακια απειρη.

Την συγκεκριμενη μερα δεν ημουν στα πολυ επιλεκτικα μου. Ειναι πολλες οι μερες που δεν βρισκομαι στα επιλεκτικα μου γιατι εμαθα οτι τα quickies εξυπηρετουν την μειωση της συσσωρευμενης τεστοστερονης κι οχι την ικανοποιηση μιας καποιας ρομαντικης φλεβας και μιας καποιος ελπιδας γνωριμιας μ'εναν πριγκηπα (οπως ειπε κι'η υπεροχη Κουκα, που τυχαινει να την γνωριζω προσωπικα...¨δεν υπαρχουν αγγελοι σου λεω¨). Οταν εισαι στο γυμναστηριο καθε μερα οπως εγω τοτε εχεις συσσωρευμενη τεστοστερονη. Και πρεπει να γινει κατι αλλιως τρελλαινεσαι. Τουλαχιστον εγω τρελλαινομαι. Και δεν ντρεπομαι που το λεω, αλλα νομιζω ειμαι νυμφομανης. Αλλα αυτο θα το συζητησω αλλη φορα.

Ο Τουρκος μ'αρεσε για ενα quickie μερα μεσημερι μετα το γυμναστηριο και στο διαλειμα της δουλειας. Συμφωνησαμε να βρεθουμε στο διαμερισμα του που δεν ηταν μακρυα απο μενα, κι'αφου μπηκα στην διαδικασια της προετοιμασιας και προετοιμαστικα αναλογως βρεθηκα να ψαχνω το διαμερισμα του στην τουρκικη συνοικια της Κολωνιας, απ'την οποια ελειπε μονο ο Μιναρες. Τοσο Τουρκια η συνοικια.

Κτυπησα το κουδουνι και λιγα δευτερολεπτα μετα ανοιξε η πορτα. Τον ειδα και παγωσα, εμεινα στηλη αλατος, κοκκαλο. Δεν μπορουσα να βγαλω λεξη απ'το ξερο μου, ουτε ενα γεια δεν μπορεσα να ξεστομησω ο ηλιθιος. Ηταν σαν ειχα κτυπησει εξαρι στο λοττο. Η ελληνικη μυθολογια εχει πολλες ιστοριες για Θεους, νεαρους ομορφους Θεους με αθλητικα κορμια, ημιθεους με σωματα που μονο ενας DaVinci η ενας Michaelangelo μπορεσαν να απεικονισουν, τα παραδειγματα της αντρικης ομορφιας εκτεινονται απο τον Αδωνη στον Απολλωνα μεχρι τον Παρη της Τροιας. Δεν εχω ιδεα αν υπαρχει αντιστοιχη τουρκικη μυθολογια αλλα πιστευω πως οχι γιατι τετοια μυθολογια προυποθετει και εναν αρχαιο πολιτισμο, μια κουλτουρα, κατι που σιγουρα δεν εχει η Τουρκια με αυτη την εννοια (που να μου αρεσαν κιολας οι φυλετικοι διαχωρισμοι).
Αυτος ομως που στεκοταν στην πορτα μπροστα μου ειχε ξεφυγει εντελως απ'τα στερεοτυπα του λαου του κι εκεινη την στιγμη αρχισα να πιστευω σε τουρκους θεους. Ηταν απλα καταπληκτικος, με σωμα ποιητικο, πλατες σε σχημα δελτα με ελαχιστη τριχοφυια, σχηματισμενους μυς και ενα βαθυ μαυρισμα της μεσογειου. Ανοιξε την πορτα και στεκοταν μπροστα μου ημιγυμνος με μια πετσετα να καλυπτει μονο την μεση του που δεν εφτανε ουτε στα γονατα. Σταγονες νερου ακομα κυλουσαν πανω στο γυλαιστερο μαυρισμενο του δερμα και τα μακρυα του μαλλια σαν χαιτη του Αλεξανδρου επεφταν βρεγμενα στους ωμους του, η αρσενικη εκδοση της Μπο Ντερεκ στο Δεκα. Ηταν σαν ειχε αναδυθει απ'την θαλασσα σαν την γεννηση της Αφροδιτης στα μεσογειακα νερα της δυτικης Κυπρου. Ο γιος της.

Το προσωπο του ηταν γωνιακο, με μυτη ελληνογαλλικη, μισογεματα χειλη και ματια με βαθυ μπλε του ωκεανου. Δεν ξερω ποση ωρα εμεινα εκει ακινητος μπροστα απ'την πορτα του σαν ανθρωπινη στηλη αλατος. Μου χαμογελασε κι ενιωσα τα γονατα μου να παραλυουν (τωρα καταλαβαινα την Βισσυ που παρελυε), να με εγκαταλειπουν, ενιωθα οτι χανομουν σε μια δινη του δεν ξερω τι, στα βαθη του ωκεανου των ματιων του. Ενα πλατυ, λαμπερο, ολολευκο, προσκλητικο, φιλικο χαμογελο. Κατι καλο πρεπει νακανα τις τελευταιες μερες, δεν υπηρχε αλλη εξηγηση.
Η καρδια μου ειχε ξεπερασει τους εκατονογδοντα ενω η παραγωγη τεστοστερονης ειχε υπερβει το οριο του κοκκινου. Ημουν ετοιμος να κλεισω την πρωτη συμμαχια μεταξυ Κυπρου και Τουρκιας απ'την δεκαετια του εξηντα και ενιωθα σαν ηρωας που επεφτα, που θυσιαζομουν για την πατριδα μου.

Με περασε μεσα σ'ενα πολυ απλο διαμερισμα αλλα πoιος νιαζοταν τωρα για την διακοσμηση; Καπνιζε ηδη ενα ¨τσιγαρο¨ και μου προσφερε μια τζουρα που αρνηθηκα ευγενικα. Ποτε δεν μ'αρεσαν τα ναρκωτικα και ποτε δεν ειχα και την περιεργεια να τα δοκιμασω. Καθως μιλουσαμε αναρωτιομουν ακομα αν αυτο που ζουσα ηταν αληθεια η ονειρο. Καπου επρεπε να υπαρχει λαθος, καπου επρεπε να υπαρχει μουχλα, τετοια τυχη δεν ειχα ποτε. Ισως να ηταν ανικανος. Η μαλλον θα την ειχε μικρη, οπως εκεινος ο Αραβας που ηθελε πριν χρονια να με πηδηξει στην Λεμεσο αλλα το ερωτημα τοτε ηταν με τι;

Συνεχισε να μου μιλα παρουσιαζοντας τον εαυτο του σε μια απλη, ανθρωπινη μορφη και το μονιμα ηδονικο του χαμογελο μου απορροφουσε και τις τελευταιες ενδειξεις της συνειδητης μου υπαρξης. Μου ειπε οτι η μητερα του ηταν ελληνιδα του Ποντου, κατι που δικαιολογουσε την γηινη του ομορφια.
Τελειωσε το τσιγαρο του κι ετσι οπως ηταν ημιγυμνος με την πετσετα να τον μισοκαλυπτει εσκυψε κι'ακουμπησε τα χειλη του στα δικα του. Κι εγω απλα αφεθηκα στα χερια του φωναζοντας βουβα ¨παρε με¨.
Με οδηγησε στο κρεβατι του κι αφησε επιδεκτεικα την πετσετα να πεσει απο πανω του διναντας μου την ευκαιρια να απολαυσω την γηινη του ομορφια στο βαθος της (και στο μηκος της). Ποτε πεταξα τα ρουχα μου απο πανω μου, ποτε βρεθηκα κατω απ'το κορμι του απολαμβανοντας καθε εκατοστο αυτης της θειας τελειοτητας ουτε καταλαβα.

Πολλες φορες μια τετοια τελειοτητα, τετοια θεια ομορφια δεν χρειαζεται να εχει φοβερες ικανοτητες στο κρεβατι. Ειναι αρκετο που ειναι θεικη ομορφια. Κι'αυτο ηταν η καινουργια μου κατακτηση. Και δεν ειχε φοβερες ικανοτητες. Αλλα δεν εδινα δεκαρα. Στο μυαλο μου ειχα γνωρισει το τελειο, το θειο και ειχα το πλεονεκτημα οτι τον ειχα εκει και τον απολαμβανα, ολον δικο μου, μια θεικη υπαρξη, ο γιος μια Θεας που ειχε την γευση και την αφη νεκταρ και αμβροσιας.

Η περιπτυξη μας ηταν πολυ εντονη. Εκεινος ηταν σαν τρυπανι που εσπαζε τσιμεντο. Τριαντα λεπτα αργοτερα παρεδωσα τα οπλα. Κι εκεινος το ιδιο. Ο ιδρωτας ετρεχε ποταμι στο κορμι του και ενιωθα καθε σταγονα να πεφτει με δυναμη στο δικο μου κορμι. Δεν ηταν ο καλυτερος σωματικος οργασμο που ειχα βιωσει. Αλλα δεν με ενοιαζε γιατι ολα τα υπολοιπα αγγιξαν τα ορια της πανδαισιας. Και γι'αυτο ημουν πολυ ευγνωμων κι'απ'οτι εβλεοα και ενιωθα κι'εκεινος το ιδιο.

Εκανα ντους, ντυθηκα και τον αποχαιρετισα θερμα. Ηξερα οτι θα τον ξαναβλεπα. Δεν ηξερα ποτε αλλα δεν ηταν σημαντικο. Καμμια φορα ειναι καλυτερα να αφηνεις τα πραγματα στην θεια προνοια.