Περι BigMac και τυχης...

Απ΄τον Αυγουστο 2005...

Κυριακη και στην μικρη πολη της Γερμανιας που ζω (με αλλα λογια κωλοχωρι) ο καιρος ηταν παλι σαν την κλιμακτηριο της καταθλιψης: Βαρεια, μαυρα συννεφα στον ουρανο, βροχη καθε μιση ωρα κι αυτο αρχες Αυγουστου. Αυτο ειναι ενα απ τα τιμηματα που πρεπει να πληρωσει καποιος οταν αποφασισει να ζησει σ'αυτη την γαμημενη χωρα. Ειναι γελοιο βεβαια να το λεω αυτο αφου κανενας δεν με αναγκασε να ζησω εδω, η αποφαση μου ομως ηταν ενα λαθος απ'την αρχη αφου απ'τα φοιτητικα μου χρονια αντιπαθουσα αυτον τον λαο και τη χωρα του, ποτε δεν εγινε το σπιτι μου.


Κατ'ακριβεια δεν ξερω αληθινα που ειναι το σπιτι μου, σιγουρο ομως ειναι οτι δεν ειναι εδω. Δεν ειναι οτι εκανα ασχημες εμπειριες στην Γερμανια. Ουτε εζησα εναν ευθη ρατσιμο οπως πολλοι μπορει να πιστευουν οτι υπαρχει. Οχι. Οι Γερμανοι της καθημερινοτητας, οι συνηθισμενοι ανθρωποι του καθε μερα, σαν εμενα και εσενα, δεν εχουν το θαρρος να δειξουν την αντιπαθεια τους προς τους ξενους, ειναι δειλοι γι'αυτο το ειδος της συμπεριφορας (καθολου παραξενο βεβαια γιατι τα ματια της παγκοσμιας κοινοτητας ειναι συνεχεια στραμμενα πανω τους περιμενοντας την παραμικρη ενδειξη ρατσιστικης κινησης για αρχισει μια σκληρη κριτικη, το βαρος της κληρονομιας του δευτερου παγκοσμιου πολεμου ειναι ακομα μεγαλο). Σε κανουν να νιωθεις ομως οτι εισαι ενας μαλακας ξενος. Απ'την αλλη κι εμεις δεν ειμαστε καλυτεροι για να πουμε και του στραβου το δικαιο, εμεις ομως οι ξενητεμενοι εχουμε μια κλιση ιδανικοποιησης των ιδιοτητων μας οταν δεν ζουμε την πατριδα μας απο κοντα.

Εζησα χρονια και σε αλλες χωρες κι αυτα τα συναισθηματα δεν τα βιωσα εκει. Απλα η χημεια μεταξυ εμενα και της Γερμανιας ειναι αρνητικη. Με αυτη την εξηγηση υποβιβαζω το ολο θεμα σε μια πολυ απλη βαση και το αφηνω ετσι εκει.

Υπαρχει ομως μια πολυ καλη ιδιοτητα των Γερμανων που με κανει και ξεχνω ολα τα υπολοιπα χαλια τους: Ειναι πολυ καλα "εξοπλισμενοι", με αλλα λογια διαθετουν πολυ μεγαλες ικανοτητες...Να το κανω πιο λιανα; Νομιζω ειναι ξεκαθαρο...
Εκανα ανατομικες αναλυσεις σε πολλες χωρες του κοσμου, ο καθε αντρας με τον οποιο κατεληξα στο κρεβατι ειχε αναμφιβολως πολυ καλες "ιδιοτητες" (ειμαι καπως προσεκτικος με την φρασεολογια που χρησιμοποιω γιατι πρωτη φορα γραφω στα ελληνικα τετοια θεματα και δεν ειμαι σιγουρος κατα ποσο θα πρεπει να χρησιμοποιησω πιο ακραιες εκφρασεις για να δωσω εμφαση σε ορισμενα γεγονοτα. Κατα πασα πιθανοτητα θα φαω βρισιμο απ ορισμενους μπλοκερς αλλα φανταζομαι ειναι κι'αυτο μεσα στο τιμημα της δημοσιοποιησης), ο Γερμανος ομως ειναι με αποσταση στον μεσο ορο του ο μεγαλυτερος...Και γνωρισα με αυτο τον τροπο αρκετους Γερμανους, πολλους θα ελεγα, ισως αμετρητους; Ακομα και ο μυθος για τους μαυρους ειναι ακριβως αυτο...Μυθος! Και οι ερωτικες μου περιπτυξεις με αφρικανους υπηκοους δεν ηταν λιγες. Οι Γερμανοι ομως ειναι ασυγκριτοι, το μεγεθος τους ειναι απλα θειικο. Πολλοι λενε οτι δεν ειναι η ποσοτητα αλλα η ποιοτητα σημαντικη. Ισως...Οταν ομως βιωνεις μια υπερδοση τεστοστερονης και εισαι σε διαιτα χαμηλων υδατανθρακων ξαφνικα σου ερχεται ορεξη για ενα Big Mac. Τοτε ειναι που πρεπει να διαλεξεις ενα γερμανικο Big Mac: Καταλωνεται γρηγορα (εδω ερχεται το θεμα ποιοτητα η ποσοτητα και διαλεγουμε ποσοτητα), ειναι χορταστικο (δες ικανοποιηση) και με την επομενη επισκεψη στο γυμναστηριο (οπου ειμαι καθε μερα για την καταπολεμηση του αγχους) καιγονται ολες οι θερμιδες.

Περασα την μιση μου Κυριακη μιλωντας στο gay chat αφου ο δικος μου (δες γκομενος, συντροφος, εταιρον ημισυ) βρισκοταν σε κωματωδη κατασταση στο κρεβατι μετα την καταναλωση χ λιτρων βοτκας το προηγουμενο βραδυ. Ενα τυπος αρχισε συζητηση μαζι μου: Ηταν βασικα ενας γειτονας απ'το Βελγιο, αγνωστος και αρχισαμε τα τυπικα - ποθεν εσχες, φωτογραφιες κλπ κλπ. Το κλπ. σταματησε οταν ειδα τις φωτογραφιες που θυμισαν αμεσως τον εθισμο μου στα Big Mac. Θυμαστε το Big Mac μαιηντ ιν Τζερμανη? Ηταν ψηλος, πολυ λεπτος (κατι που κανει ιδιαιτερα ευαλωτο σε μαλακισμενες αποφασεις) κι οπως αναφερα πολυ... Big Mac. Αποφασισαμε να βρεθουμε. Εμενε εικοσι λεπτα μακρυα απο μενα με το αυτοκινητο και αυτο ηταν ακριβως το οριο που ειχα οταν προκειται για ενα ραντεβου σεξ. Οτιδηποτε ειναι πιο μακρυα ειναι ασυμφορο γιατι συν τοις αλλοις δεν ξερεις τι μαπα θα σου βγει. Παλια το εκανα, ταξιδευα πολυ πιο μακρυα απ'αυτο για τον καθιερωμενο κυριακατικο καφε και γλυκο α λα γερμανικα αλλα με την εξελιξη του ιντερνετ και την υπερπροσφορα που υπαρχει πρεπει νασαι η πολυ ηλιθιος η πολυ απελπισμενος για να κανεις ταξιδι μεγαλυτερο απο εικοσι λεπτα.

Ετρεξα σαν τρελλος στο ντους, ξυριστικα, εκανα αλλου αποτριχωση κι αλλα αναγκαια και μπηκα στο καπριολε με κατευθυνση την Λιεγη του Βελγιου για...να φαω Big Mac.

Δεν προλαβα καλα να περασω τα παλαιποτε συνορα και αρχισαν φοβεροι πονοι στην κοιλιακη χωρα να με σκοτωνουν. Δεν εδωσα πολλη σημασια γιατι νομισα οτι ηταν η αντιδραση του οργανισμου μου μετα απο ενα κρυο ντους. Συνεχισα το ταξιδι ακαθεκτος μεχρι που εφτασα στο Verviers οπου οι πονοι εγιναν αφορητοι. Δεν υπηρξα ποτε εγκυος στην ζωη μου αλλα αν οι πονοι που ενιωθα ειναι παρομοιοι με τους πονους της εγκυμοσυνης τοτε ειμαι πολυ ευτυχισμενος που ειμαι αντρας.
Αποφασισα να σταματησω το ταξιδι και να γυρισω στο σπιτι. Χιλιαδες μαχαιρια μου εσκιζαν τα σωθικα μου, οι πονοι ηταν απεριγραπτοι. Σταματησα σ'ενα δημοσιο χωρο σταθμευσης και κατεβηκα απ'το αυτοκινητο κανοντας εναν καθαρο εμετο. Αυτο με εστειλε. Δεν ειχα φαει τιποτα ολη μερα κι'ο εμετος δεν ειχε δικαιολογια. Με κατακλυσε φοβος, πανικος. Μεσα στον πανικο σκεφτομουν και τον αγνωστο που με περιμενε. Τι θα σκεφτοταν για μενα, τον εστησα και δεν ειχα και το τηλεφωνο του να τον ειδοποιησω.

Ξαναμπηκα στο αυτοκινητο και τριαντα λεπτα μετα εφτασα στο μεγαλυτερο νοσοκομειο της Ευρωπης και κατ'ευθειαν στα περιστατικα εκτατης αναγκης. Με κρατησαν τεσσερις ωρες εκει. Δυο ακτινογραφιες και τεσσερα ultrasonics μετα δεν ειχαν ιδεα τι μου συνεβαινε. Η συμπεριφορα του προσωπικου ηταν τουλαχιστον εγκληματικη. Χαμενοι μεσα στο χαος τους αποφασισαν να με κρατησουν στην εντατικη. Χειροτερα δεν μπορουσε να μου συμβει.

Οι πονοι με σκοτωναν, εζησα χιλιαδες θανατους στις αμετρητες ωρες που με κυριευαν μεχρι και που οι νοσοκομες μου εδωσαν καταπραυντικα α λα μορφινη. Τοτε καταλαβα γιατι υπαρχει εθισμος στα ναρκωτικα. Με κρατησαν στην εντατικη εξη μερες και μου εκαναν ολες τις αναλυσεις και εξετασεις που μπορουσαν να μου κανουν. Μεχρι και εξετασεις για HIV με ευτυχως αρνητικο αποτελεσμα (για ατομα υψηλου κινδυνου σαν κι εμενα δεν παντα αυτονοητο οτι η καμπανα δεν θα κτυπησει και για μας - ακομη ενα απ'τα τιμηματα των επιλογων μας, αν και ο καθενας, στρειτ, γκαιη και αναμεσος είναι στην λιστα αναμονης). Mην μπορωντας να βρουν κατι παθολογικο οι γιατροι αποφανθηκαν οτι οι πονοι ηταν αποτελεσμα εξοντωτικου αγχους.
Αφου με δικτυωσαν με όλα τα καλωδια και τα σωληνιδια που ειχαν στην διαθεση τους και με εκαναν ένα ιατρικο δικτυο με εβαλαν σε υγρη διαιτα, δες ορρους. Ειχα τεσσερα μπουκαλια κρεμασμενα διπλα μου και τρια σωληνακια να μου τρυπουν τις φλεβες (το ¨εκοψα τις φλεβες μου¨ εγινε πραγματικοτητα, σ’ευχαριστω Θεε μου) και εκανα να δω τροφη σε στερεα μορφη εξη ολοκληρες μερες. Τουλαχιστον δεν ειχα να αντιμετωπισω και το θεμα τουαλεττας. Σαν να μην εφταναν ολ’αυτά μεσα στο δωματιο μου ηταν κι’ενας ηλικιωμενος ο οποιος μολις ειχε κανει εγχειρηση καρκινου του εντερου κι’ετσι ειχα την τιμη να απολαμβανω τις ενεργειες των εντερων του τα πρωτα δυο βραδυα. Αναρωτιομουν αν θα τα ‘φτηνε πριν φυγω απ’το νοσοκομειο για να κανω τουλαχιστον κι’αυτή την εμπειρια. Αν τα φτησε η όχι δεν ξερω παντως την τριτη μερα όταν ξυπνησα δεν ηταν πια στο δωματιο μου. Ο θεος να τον συγχωρεσει αν πηγε ανεπιστρεπτι. Παντως η συνταγη είναι ανεπαναληπτη: αν θες να χασεις βαρος χωρις μεγαλη προσπαθεια παρε μια μεγαλη δωση αγχους ανακατεψε λιγους ακραιους πονους κοιλιας και κατευθυνσου σ’ένα νοσοκομειο για μια εβδομαδιαια κουρα στην εντατικη με ορρους. Το αποτελεσμα είναι σιγουρο και δεν ταχεις φτυσει στο γυμναστηριο κι’ουτε τραβας τις πεινες της ζωης σου. Και προ παντων: Δεν πας για μια βδομαδα τουαλεττα κι εξοικονομεις το χαρτι υγειας.

Την δευτερη μερα μπορεσα να σηκωθω και παρεα με τις μπουκαλες και τα σωληνακια ανακαλυψα το δωματιο καπνιστων οπου και κατευθυνθηκα για να μην μειωσω τις πιθανοτητες δημιουργιας καρκινου. Αν δεν ψοφησω καποτε από αιηντζ θα παω σιγουρα από καρκινο πνευμονων.
Εκει κι αν γνωρισα ιστοριες καθημερινης ζωης να σου σηκωνεται η τριχα καγκελλο. Μια νεαρη γυναικα, γοητευτικη και κομψη επισκεφτοταν τον γιο της που αναρρωνε από εκαυματα τριτου βαθμου από φωτια που του εβαλαν αλλα παιδια. Δεκαοχτω μηνες μπαινοβγαινε το παιδι στο νοσοκομειο εικοσιτεσσερις εγχειρισεις ειχε κανει μεχρι στιγμης. Κι’η μανα του εκει αλυγιστη να στεκεται στο πλαι του.
Εκει γνωρισα και έναν νεαρο εικοσιοχτω χρονων ο οποιος επασχε από αιμορροιδες. Δεν μπορω να πω ηταν γλυκουλης, αλλα πολύ μαλακος, καπως θηλυπρεπης και πολύ κολλιτσιδας. Αρχισε να με ρωτα για όλα τα σχετικα μεχρι που μου την εσπασε κι ετσι αποφασισα να χρησιμποποιησω το οπλο που ποτε δεν αστοχουσε το στοχο του και του ειπα ότι ημουν γκαιη. Εκει επαιξα κι εχασα γιατι αυτό τον εκανε να με σθμπαθησει περισσοτερο και μου εμεινε κολλιτσιδα ολες τις εξη μερες στο νοσοκομειο. Τι να κανω την αλλ φορα δηλαδη; Να πω ότι ειμαι βιαστης για να με αφησουν στην ησυχια μου; Ενώ ο Τουρκος που ηταν στο δωματιο των καπνιστων και ακουσε ότι ημουν γκαιη δεν ξαναπατησε το ποδι του εκει μεσα. Λογικο παιδι. Ο πιο καλος όμως ηταν ο αστυνομικος που γνωρισα. Η εμφανιση του ενας συνδυασμος από λοιπος και μυς αλλα με σχετικα καλοχηματισμενο σωμα για το βαρος του, λιγο butchy, από τους τυπους που οποωσδηποτε θα πηδιομουν μαζι του σε μια σκοτεινη γωνια μετα που θα ειχα καταναλωσει χι λιτρα ποτου. Αβυσσος η ψυχη του γκαιη. Με αυτόν να μου ικανοποιει την φαντασια και με τι αιμορροιδες του αλλου περασαν οι εξη μερες στο νοσοκομειο.

Ξεκινησα να παω για σεξ και κατεληξα στο νοσοκομειο. Εξη μερες δεν δουλεψα κι αυτό σημαινει καταστροφη για έναν ελευθερο επαγγελματια. Κατεληξα εκει λογω αγχους αλλα το αγχος που ειχα όταν εφυγα ηταν μεγαλυτερο. Ποιος θα πληρωνε τα τρεχοντα εξοδα; Αυτό ηταν αγχος. Ηταν όμως χωρις να το ξερω μεχρι εκεινη την στιγμη και η αρχη της αντιστροφης μετρησης για πολλα θεματα. Το Big Mac το εχασα όμως γαμωτο. Αυτό κι αν είναι αγαμητη τυχη.