Αναγνώστες

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Εγώ, ο ηλίθιος (2)

Απ'τον Απριλιο 2006

Κάπνιζε αποκλειστικά τσιγάρα μέντας, του άρεσαν τα
Golden Girls και έβρισκε το Sex and the City ανιαρό. Δεν μιλούσε πολύ και εναντιωνόταν σε κάθε ερώτηση εκτός της προοπτικής του θέματος, δηλαδή σεξ.

Ήταν κρύος και κρατούσε απόσταση, πολύ προσεκτικός με όλο του το είναι. Μου έδινε την εντύπωση ότι σκεπτόταν πολύ προσεκτικά πριν κάνει την οποία κίνηση η πριν ξεστομίσει την όποια λέξη. Ακόμα και κατά την διάρκεια της εκσπερμάτωσης είχα την εντύπωση ότι μελετούσε προσεκτικά την διαδικασία πριν την αφήσει να εκδηλωθεί.

Είχε μια μυστηριώδη γοητεία, ήταν αρρενωπός αλλά τον περικύκλωνε μια αύρα ανεπαίσθητης θηλυκότητας που γινόταν τότε μονό αισθητή όταν απρόσεκτα άφηνε για μια στιγμή τον εαυτό του ελεύθερο.


Η προφορά του ήταν καθαρά βαυαρική, είχε πολύ λαμπερά δόντια που ταίριαζαν στα λεπτά μικρά του χείλη που ταίριαζαν στο γωνιώδες αξύριστο νεαρό του πρόσωπο. Φορούσε πολύ ακριβά τζίν, απλά
t-shirts και adidas sneakers.

Μου έστειλε μήνυμα μέσω του Gayromeo, απλό και ευθύ όπως το παρουσιαστικό του: ¨Θέλω να πηδηχτούμε¨. Τα πολλά λόγια δεν ήταν το χαρακτηριστικό του.

Ένα τέταρτο αργότερα ήμουν μπροστά απ’ την πόρτα του, δυο βήματα μακριά απ’το διαμέρισμα μου. Μου άνοιξε την πόρτα και χωρίς πολλά λόγια μου έδειξε τον δρόμο προς το υπνοδωμάτιο. Όπως και τα λόγια του ήταν και οι κινήσεις του σπαρτιάτικες. Στάθηκε και περίμενε. Η συνάντηση ήταν τόσο σύντομη όσο τα λόγια του, αλλά τον ένιωθα για ώρες μετά ακόμα. Ήταν ενστικτώδης και άπειρος και αυτό ήταν που με γήτευσε. Ήθελε να με ξαναδεί, κάτι που δέχτηκα με ενθουσιασμό. Μη έχοντας τελειώσει και νιώθοντας τον ακόμα πήγα στο σπίτι και τέλειωσα την εμπειρία με τον άγνωστο μόνος μου, έχοντας την καλύτερη αυτοϊκανοποίηση εδώ και χρόνια. Η φαντασία είναι σημαντικός παράγοντας στην ευχαρίστηση.

Το επόμενο βραδύ ξαναπήρα μήνυμα του με το ίδιο περιεχόμενο. Τέσσερις λέξεις, τίποτα περισσότερο. Μου άνοιξε την πόρτα και αυτή την φορά μου χαμογέλασε. Κάπνιζε το μαλμπορο μέντας και βρήκα την ευκαιρία να ανάψω ένα από τα Davidoff μου. Παρατήρησα κάποια DVDs πάνω σε ένα από τα μεγάφωνα που έμοιαζαν να είναι της σειράς Sex and the City. Σαν μανιακός της σειράς ενθουσιάστηκα για να αντιλήφθη λίγο μετά ότι ήταν τα Golden Girls. Δεν του άρεσε πολύ η σειρά που λάτρευα. Στο τραπέζι είδα ένα βιβλίο αστρολογίας. Ήταν ταύρος, εγώ παρθένος, τέλειο ταίριασμα.

Έκανα πολλές ερωτήσεις. Δούλευε στις πώλησης αλλά δεν μου έδωσε λεπτομέρειες. Ήταν από την Βαυαρία και θα έμενε στην πόλη μου για δυο εβδομάδες. Ήθελε καθημερινή επαφή γιατί μόλις τώρα γνώριζε αυτόν τον τομέα της ερωτικής φύσης και την λάτρευε. Μου άρεσε παρά πολύ ο τύπος του. Η κρύα, απομακρυσμένη του φύση, τα λίγα του λόγια, η έμφυτη του υπεροψία με συνέπαιρναν. Δημιουργούσαν ένα μυστήριο γύρω του που με προκαλούσε και αυτή η πρόκληση ολοκληρωνόταν από ένα μέγεθος που με τρέλαινε (ναι, είμαι size queen).

Τα ερωτηματικά που με απασχολούσαν ήταν πολλά: Είναι η έλξη ένα είδος φετιχισμού; Δεν τον γνώριζα καν αλλά το μέγεθος του πέους του μαζί με τα ελκυστικά του χαρακτηριστικά με έκαναν να τρελαίνομαι γι’αυτόν. Είναι άραγε αυτός ο σωστός τρόπος να αισθάνεται κάποιος; Και τι γίνεται με το θέμα χαρακτήρα, προσωπικότητα, αισθήματα; Είναι η σεξουαλική ικανοποίηση ο αποφασιστικός παράγοντας να ερωτευτείς κάποιον; Σίγουρα δεν τον ερωτευόμουν ακόμα αλλά το γινόταν μέσα μου ήταν παράλογο.

Πήγαμε στο δωμάτιο του. Ακόμα δεν ήθελε να με φιλήσει αλλά δεν μενοχλούσε. Ξάπλωσε ανάσκελα και με άφησε να πάρω τα ηνία στα χεριά μου. Και τα πήρα. Βλέποντας τον να βρίσκεται όλο και περισσότερο σε έκσταση ένιωθα την έκσταση του διπλά, το συναίσθημα ότι τον ένιωθα ολοκληρωτικά ήταν απερίγραπτο. Αλλάζοντας θέσεις ανακάλυψα ότι υπήρχε κι’άλλο απ’ το είναι του που με κατακτούσε. Ήταν εξωπραγματικό να νιώθω τέτοια δύναμη και πάθος να φουντώνει μέσα στο σώμα μου. Το τέλος και η εκστατική ικανοποίηση ήταν κοινά. Αφού ντυθήκαμε πήγαμε στο σαλόνι για ένα τσιγάρο ακούγοντας την σαγηνευτική φωνή του Michael Bubble. Αντιλήφτηκα ότι είχα την απόλυτη ανάγκη να τον συναντώ κάθε βραδύ. Εθίστηκα σε μια παρουσία άγνωστη, απομακρυσμένη και έντονη. Εθίστηκα σ’ένα πέος τεράστιο και διψασμένο. Και παράλληλα έκανε με τον τρόπο του ξεκάθαρο ότι ήταν μόνο σεξ και τίποτα περισσότερο. Αλλά εγώ έλπιζα. Δεν ήθελα να μείνω μια τρύπα αλλά να είμαι ένας άνθρωπος στη ζωή του. Τον ήθελα να μου δώσει περισσότερο απ’τις σκέψεις του, απ’τα αισθήματα του, ήθελα να τον κατακτήσω και να του γίνω αναγκαίος, απαραίτητος, αν και δεν νομίζω να υπήρξα ποτέ αναγκαίος για κανέναν. Πολύ περισσότερο υπήρξα πάντα η μεταβατική φάση του κάθε εραστή μου στον επόμενο του έρωτα. Από την άλλη όμως, δεν είμαστε τελικά όλοι μεταβατικές φάσεις; Και αν όντως είναι έτσι, τότε τι ακριβώς έψαχνα;

Ήταν ήδη Μεγάλη Παρασκευή και θα έφευγε για το Μόναχo. Μου υποσχέθηκε ότι θα βρισκόμασταν την Τρίτη.

Μου έστειλε μήνυμα με τις ευχές του Πάσχα επιβεβαιώνοντας την συνάντηση μας την Τρίτη. Την Δευτέρα το βράδυ μπήκα στο Gayromeo και ένας κρύος ιδρώτας περίελουσε το κορμί μου. Το προφίλ του εξαφανίστηκε, δεν υπήρχε πια. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τίποτε απ’αυτόν, κανένα τηλέφωνο, κανένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τίποτε. Μονό που ήξερα που έμενε. Ένιωσα μια άπλετη απελπισία, μια απώλεια. Η λογική μου έλεγε ότι υπέρβαλλα αλλά τα αισθήματα μου έλεγαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Γιατί το έκανε αυτό; Ίσως να έπρεπε να επιστρέψει νωρίτερα στο Μόναχο λογά δουλειάς, ίσως να βρήκε κάποιον άλλο και αποφάσισε να μην με ξαναδεί. Αυτός θα ήταν μάλλον ο λόγος. Και ίσως να μην ήθελε να με ξαναδεί γιατί δεν βρισκόμουν και στα πιο λεπτά μου εκείνον τον καιρό. Ποιος θέλει να πάει στο κρεβάτι με κάποιον που έχει κάποια ψωμάκια; (τι ψωμάκια δηλαδή, αυτά ήταν καρβέλια) Εγώ πάντως όχι.

Οι μέρες που επακολουθήσαν ήταν γεμάτες με μελαγχολία. Τον σκαφτόμουν συνέχεια. Ηλίθιο για μια επαφή που δεν κράτησε ούτε μια ώρα συνολικά. Προσπάθησα να τον σβήσω απ’την σκέψη μου μάταια. Και μέσα στην θλίψη μου αποφάσισα το αδύνατο: Θα πήγαινα εκεί που έμενε, θα κτυπούσα το κουδούνι και θα περίμενα. Ίσως η εξήγηση για την εξαφάνιση του να ήταν πιο απλή απ’ότι σκαφτόμουν και θα χαιρόταν να δει ότι πήρα την πρωτοβουλία στα χεριά μου (μα σε ποιον κόσμο ζω;).

Και έτσι έκανα. Υπήρχε φως στο διαμέρισμα του. Κτύπησα το κουδούνι. Μια φορά, δυο, τρεις. Καμία απάντηση. Πήγα στην απέναντι πλευρά του δρόμου προσπαθώντας να δω μια κίνηση σκιάς στο παράθυρο. Αντιπαθούσα τον ίδιο μου τον εαυτό γι’αυτό που έκανα. Τέτοιες αντιδράσεις τις είχα διαγράψει απ’το πρόγραμμα δράσεως μου πριν από δέκα χρόνια όταν με εγκατέλειψε η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη (γι’αυτό βεβαία δεν είμαι σίγουρος, αν ήταν δηλαδή καν μεγάλη αγάπη). Και ορκίστηκα ότι ποτέ δεν θα ξαναγινόμουν υστερικός. Και τι ήμουν τώρα; Περισσότερο από υστερικός.

Είδα μια σκιά στο παράθυρο. Ήταν εκείνος. Ξαναχτύπησα το κουδούνι και πήγα πάλι στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Σιγή. Τίποτα.

Καταβεβλημένος άρχισα να παίρνω τα βήματα μου στο πουθενά, μακριά απ’το διαμέρισμα του. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου, εντυπωσιακά γοητευτικός, ανέκφραστος, αρρενωπός χαιρετώντας με μ’ ένα χαμόγελο. Δικαιολογήθηκε για την καθυστέρηση του να ανοίξει την πόρτα. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, σαν έφηβου στον πρώτο του ερώτα. Ρώτησα τις αμέτρητες μου ερωτήσεις και η απάντηση ήταν αυτή που η διαίσθηση μου ήδη ήξερε. Γνώρισε κάποιον στο Μοναχό και ορκιστήκαν αμοιβαία πίστη.

Χωρίσαμε φιλικά και λυπόμουν τον εαυτό μου που γι’ ακόμα μια φορά ήμουν ο ηττημένος. Υπάρχει πάντα κάποιος που είναι καλύτερος. Εγώ πάντα είμαι τουλάχιστον δεύτερος.

Πήγα στο αυτοκίνητο, έγραψα το τηλέφωνο μου και το Email μου σ’ένα χαρτί και πήγα πίσω στο διαμέρισμα του σπρώχνοντας το χαρτάκι κάτω απ’την είσοδο του διαμερίσματος του με μια κρυφή ελπίδα.

Έφυγα αφήνοντας πίσω μου ένα όμορφο όνειρο, μια οπτασία, ήταν το μέγεθος του, ήταν η μυστηριώδης παρουσία του, ήταν η δική μου κρυφή ελπίδα να ξαναγαπηθώ και να αγαπήσω, ήταν η φάση του φεγγαριού η απλά μια λανθασμένη χημική αντίδραση του κορμιού μου σε λάθος στιγμή;


Λεξεις-Κλειδια: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Και εγω παρθένος ειμαι και εκείνος ταύρος..μονο που το πεός του είναι πολύ μικρο FFs...