Σύντομη συνάντηση

Ολόφρεσκος απ’ το πρωινό ξύπνημα, ξυρισμένος και λάμποντας (γιατί δεν ξέρω ούτε εγώ) μπήκα στο Media Markt κουβαλώντας τα πράγματα της δουλειάς. Χαιρέτισα τους ήδη πολύ γνωστούς με την είσοδο μου και κατευθύνθηκα στον χώρο όπου θα έκανα την δουλειά μου. Μπαίνοντας μέσα τον είδα να στέκεται και να κάνει προώθηση του δικού του προϊόντος. Αρχικά δεν τον συνειδητοποίησα, ήταν ακόμα ένας καινούργιος προωθητής, όπως οι αμέτρητοι που κυκλοφορούν αυτή την εποχή πριν από τα Χριστούγεννα, είναι η χρυσή εποχή για τους ελεύθερους επαγγελματίες με λίγη κούραση να κερδίσουν πολλά λεφτά πριν αρχίσει η τρύπα μετά τις γιορτές.
Περνώντας από δίπλα του έριξα μια γρήγορη κλεφτή μάτια, όπως συνηθίζω, από περιέργεια συνήθως. Η ¨γρήγορη¨ μάτια παραλίγο να μου στραβώσει τον λαιμό καθώς το κεφάλι μου έμεινε κολλημένο στην κατεύθυνση του ενώ το σώμα μου προχωρούσε ακάθεκτο στον χώρο εργασίας μου μέχρι που έπεσα σαν ντουβάρι πάνω στην ξανθιά ηλικιωμένη συνάδελφο μου, που άρχισε να κτυπιέται απ’ τα γέλια από την σύγκρουση και παρακολουθώντας το κεφάλι μου που έμεινε κολλημένο στα δέκα μέτρα πριν. Με φίλησε δυο φόρες στα μάγουλα και κοίταξε κατασκοπικά την κατεύθυνση του κεφαλιού μου που θα έπρεπε ήδη να είχε ξεκολλήσει από το σώμα μου και κατάλαβε αμέσως. Αν ήταν ελληνίδα θα τραγουδούσε σίγουρα το ¨μια θάλασσα γαλάζια τα μάτια του απόψε¨, αλλά δεν ήταν όποτε περιόρισε το σχόλιο της στο να πει ¨ωραίος δεν είναι;¨. Αυτός δεν ήταν ωραίος, ήταν ο Άδωνης.

Ένας αθλητικός, αρρενωπός άντρας, με μούσι τριών ημερών, μαυρισμένος απ’ το στούντιο και άπλετα γαλάζια μάτια στεκόταν δίπλα απ’ την Dolce Gusto κάνοντας καφέ για τους περιέργους η και ενδιαφερομένους πελάτες σκάζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο. ¨Ευγενικός¨ σκέφτηκα, ¨έχει τρόπους¨. Αν και τον βρήκα ελκυστικό, χαμογέλασα πίσω από συναδελφικότητα κι΄όχι γιατί οι ορμόνες μου υπερχείλιζαν γι’ ακόμα μια φορά και έβαζαν φρένο στις στροφές του μυαλού μου. Χαμογέλασα ευγενικά συστήνοντας με το μικρό μου όπως είναι συνηθισμένο για τους προωθητές κάνοντας τους έτσι να νιώσουν άνετα στο καινούργιο και πρόσκαιρο περιβάλλον που δουλεύουν, πρόσκαιρο γιατί συνήθως κάθε δυο με τρεις μέρες βρίσκονται σε καινούργιο Media Markt ή Saturn.

Μου άπλωσε το χέρι του για χειραψία και αυτόματα έδωσα το δικό μου, χωρίς να θυμάμαι αν το έδωσα σε στυλ ντίβας του Χόλυγουντ η εντελώς αρρενωπά, θέλω να πιστεύω όμως ότι του το έδωσα πολύ αντρίκια, ίσως γιατί ήμουν κουρασμένος απ’ την προπόνηση της προηγούμενης νύκτας. Με τις ενδορφίνες στο ζενίθ δεν με πιάνει το αδελφίστικο είμαι πολύ αντρεψάμε και μαγκεψάμε και αυτό ήταν που τον έκανε να καρφώσει τις θάλασσες των ματιών του πάνω στα δάση των δικών μου (που μας λέει βασικά ότι αυτός είχε όπως ανάφερα μάτια σε τουρκιζ χρώμα και εγώ σε πράσινο ανοικτό του φλώρου).

Έχω το ταλέντο να είμαι φιλικός με όλους, σαν να είμαστε φιλαράκια εδώ και χρόνια κρατώντας τους παράλληλα σε μια απόσταση σεβασμού για να μην χεζόμαστε αργότερα αχρείαστα. Έτσι μετά την φιλική γνωριμία πήγα να αναλάβω δράση νιώθοντας τα μάτια του διακριτικά να με ακολουθουν. Η διαίσθηση μου φώναζε ότι ήταν δικός μας, αλλά την άφησα να φωνάζει γιατί δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με τέτοια μπανάλ θέματα όπως το σεξ (εγώ γράφω η κανένας άλλος;).

Μίλησα με όλους τους υπάλληλους του κέντρου, χαιρετιστήκαμε φιλικά, και άρχισα κανονικά την οργάνωση της ημέρας. Οι θέσεις μας ήταν τέτοιες που τα βλέμματα μας συναντιόνταν συνεχώς. Μου χαμογελούσε πολύ διακριτικά και ανταποκρινόμουν.

Μετά από καμία ώρα πήγα προς το μέρος του ρωτώντας τον ευγενικά και χαδιάρικα (νιάου νιάου βρε γατούλα…) αν μπορούσε να μου κάνει ένα εσπρέσο. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την ερώτηση και ο εσπρέσο ήταν αχνιστός μπροστά μου. Ο καφές και ο εσπρέσο της Dolce Gusto είναι κατά την γνώμη μου χάλια έχοντας μια τυπική γεύση του Νεσκαφέ αλλά έκανα πως τρελαινόμουν για να βρω την ευκαιρία να είμαι κοντά του. Άσε δε που άμα κατεβάσω δυο καφέδες την μέρα πρέπει να κατεβάσω και ένα ζαναξ μετά γιατί πνίγομαι στους πανικούς. Ευτυχώς ο εσπρέσο δεν έχει πολλή καφεΐνη κι’ έτσι μπορούσα να πιω τρεις τέσσερις σε μια μέρα χωρίς να πέσω και να λαχταρώ. Μου έκανε τον εσπρέσο και βγήκαμε έξω για τσιγάρο.

Τον έβλεπα καθώς περπατούσε για να πάει να πάρει τα τσιγάρα του και θαύμαζα την γυμνασμένη πισινή του όψη επιβεβαιώνοντας την αρρενωπότητα που ακτινοβολούσε. Ένιωθα πολύ ενθουσιασμένος χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος αλλά κάτι έκανε την καρδιά μου να πετάει. Ήρθε πίσω κρατώντας τα τσιγάρα του και μου πρόσφερε ένα αλλά το αρνήθηκα ήδη έχοντας ανάψει ένα απ΄τα δικά μου. Με κοίταξε έντονα στα μάτια, ένα βλέμμα διατρητικό και έντονο αλλά καθόλου ενοχλητικό, αντιθέτως θα έλεγα μάλλον τρυφερό, δυνατά τρυφερό.

- Είσαι από την Νότιο Αφρική; με ρώτησε

- Πόθεν; σκέφτηκα. Κύριε ελέησον, άκουσα πολλά αλλά ο γιός μου εν θωρεί το κυπραιοκαλαμαρίστικον μες στο μάτι μου;. Φαίνετε του για νοτιοαφρικάνικο;. Να δω ινταμπου άλλον εννα ακούσω τζιαί ποιός εν που του εδείκτη για να τα θωρεί ούλλα που την Νότιον Αφρική.

- Όχι, είμαι από την Ελλάδα. Δεν λέω πολλές φορές από την Κύπρο γιατί όπως και οι Αμερικάνοι έτσι και πολλοί Γερμανοί δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα γεωγραφικώς.

- Σοβαρά; Από που ακριβώς;

Δεν άντεξα, έπρεπε να μπει και η Κύπρος στο παιγνίδι τώρα, με έπιασε το εθνικό μου.

- Κατ’ ακρίβεια μεγάλωσα στην Κυπρο, ειμαι μισός μισός.

- Μισός Έλληνας και μισός Τούρκος;

Ααααα, θα τον σκότωνα. Ακόμα δεν άρχισε το φλερτ και πήγαινε φιρί φιρί να ακούσει για το σοι που τον γέννησε.

- Όχι καθαρόαιμος έλληνας. Η Κύπρος είναι ελληνική, άσχετο αν οι Τούρκοι μας έχουν κατακτήσει το σαράντα τοις εκατό του εδάφους μας.

- Ω, συγγνώμη δεν ήθελα να σε προσβάλλω, ήταν ανόητο από μέρους μου να μην το σκεφτώ αυθόρμητα. Δεν πειράζει Άγγελε μου, οι όμορφοι δεν πρέπει να σκέφτονται οπωσδήποτε, άλλος είναι ο ρόλος τους.

- Και που μένεις; Εδώ η Κολωνία;

- Εδώ, απάντησα. Εσύ;

- Στην Κολωνία. Μετακόμισα εκεί πριν από τρία χρόνια για προσωπικούς λόγους.

Καλά μου έλεγε η διαίσθηση μου που άρχισε σιγά αλλά σταθερά να επιβεβαιώνεται. Για να σηκωθεί κάποιος που κτυπά στην διαίσθηση μου συναγερμό απ΄την πρώτη ματιά και να μετακομίσει στην Κολωνία απ΄το κωλοχώρι που έμενε σημαίνει κατά πάσα πιθανότητα ότι είναι αδελφή και μετακόμισε λογά ερώτα κεραυνοβόλου που τον άφησε σύξυλο μετά από λίγο καιρό. Ήμουν περίεργος να ανακαλύψω αν είχα δίκαιο.

- Η Κολωνία είναι σχετικά καλή αλλά μετά από λίγο καιρό γίνεται κι΄αυτή χωριό, είπα.

- Ναι έχεις δίκαιο αλλά είναι πάντα καλύτερη από τα χωριά. Έχεις περισσότερες ευκαιρίες.

- Σωστό…Ήμουν την περασμένη Παρασκευή εκεί, είχα βγει για λίγο έξω.

- Που είχες πάει;

- Σε μερικά μπαράκια και μετά σπίτι, Τίποτε το ιδιαίτερο. Δεν πολυαργω όταν βγαίνω έξω λογω της διαδρομής που έχω μετά να κάνω.

- Σε καταλαβαίνω…Και πως είναι η ζωή εδώ;

- Μαλακίες. Πολύ ήσυχα και ανιαρά. Ανυπομονώ να έρθει ο Γεννάρης για να πάω διακοπές.

- Α ναι; Που θα πας;

- Αν τα καταφέρω θέλω να πάω στις Κανάριες Νήσους.

Τα μάτια του έλαμψαν περίεργα. Και το περίμενα. Οι Κανάριες Νήσοι είναι τον χειμώνα ο αγαπημένος προορισμός των γκέι γιατι είναι το μοναδικό ¨ευρωπαϊκό¨ έδαφος που έχει καλοκαιρινές θερμοκρασίες, μπορεί κάποιος να κάνει άνετα μπάνιο στη θάλασσα και το βραδύ γίνεται το έλα να δεις σε όλα τα επίπεδα. Είναι ένα ινσαιντερ τιπ ας το πούμε.

- Και που ακριβώς εκεί;

- Δεν ειμαι σίγουρος πως λένε το μέρος, νομίζω Playa des Ingles. Εκεί κοντά που είναι το Jumbo Center.

Χαμογέλασε διακριτικά.

- Θα περάσεις πολύ καλά εκεί. Έχω πάει αρκετές φορες. Συνέχισε να χαμογελά διακριτικά. Τον κοιτούσα στα μάτια χωρίς να κομπλάρω αλλά δεν αντέδρασα στο υπονοούμενο. Ήθελα ακόμη να ήμουν ινκόγκνιτο, το μυστήριο είναι πάντα πολύ πιο ελκυστικό απ΄την διαφάνεια.

- Πάμε μέσα; Ρώτησα. Είναι πολύ κρύο εδώ και είμαστε ήδη αρκετή ώρα έξω. Και απ΄ότι βλέπω ήδη κρίνεις πολύ με το πουκάμισο μισάνοικτο σε τέτοια θερμοκρασία. Στεκόταν διπλά μου φορώντας μόνο ένα καλοκαιρινό πουκάμισο με τα μανίκια γυρισμένα τρεις φορες προς τα πάνω και με τα πρώτα τρία κουμπιά ανοικτή αφήνοντας το γυμνασμένο του και πολύ ελκυστικό, τριχωτό στήθος να φαίνεται σαν πρόσκληση σε μια ατελείωτη αμαρτία.

- Έχεις δίκαιο. Πάμε.

Επιστρέψαμε μέσα στο κέντρο, ο καθένας στο πόστο του. Αρχίσαμε να έχουμε αρκετή δουλειά και η ώρα περνούσε ανεπαίσθητα. Γύρω στο μεσημέρι ήταν ώρα για ένα μικρό διάλειμμα. Τον ρώτησα αν ήθελε να ‘ρθει έξω μαζί μου για ένα τσιγάρο ακόμα. Με ακολούθησε αμέσως. Βγήκαμε έξω στο κρύο, ήταν ασυνήθιστα κρύο για την εποχή, γύρω στους τρεις βαθμούς αλλά ευτυχώς έλαμπε ο ήλιος και έκανε την μέρα κάπως ανεκτική.

Σταθήκαμε καπνίζοντας χωρίς να μιλάμε, μονό κοιταζόμασταν και χαμογελούσαμε. Αν ήταν άλλη περίπτωση θα ένιωθα αμηχανία, αλλά μαζί του ένιωθα απλά μια έντονη συναισθηματική διέγερση. Έσπασε την σιωπή ρωτώντας με

- Είσαι γκέι;

Παρόλο που περίμενα την ερώτηση έκανα πως ξεροκατάπια. Τον κοίταξα βαθειά στα μάτια και αφήνοντας το πρόσωπο μου ανέκφραστο απάντησα με όλη την φυσικότητα του κόσμου

- Ναι. Όπως κι’ εσύ…

Συνέχισε να με κοιτάζει και χαμογέλασε.

- Ήταν φανερό το πώς σε κοιτούσα, δεν ήταν;

- Ναι όπως ήταν φανερό πως ανταποκρίθηκα στο κοίταγμα σου.

- Ναι. Και το ήθελα να ήταν φανερό γιατι σε βρίσκω πολύ γοητευτικό.

Ωπα! Έπεσε η πρώτη σφυρικτή. Ήταν βάλσαμο για την ψυχή μου, δεν ξέρω πόσα χρόνια έχω να ακουσω ένα τέτοιο κομπλιμέντο για το πρόσωπο μου. Βέβαια αμέσως αναρωτήθηκα αν τα είχε δεκατέσσερα, αλλά το άφησα αμέσως γιατι ήθελα να απολαυσω αυτή την παροδική μαγεία, το όνειρο που μόλις άρχιζε. Ήθελα να ξανακούσω ότι με έβρισκε γοητευτικό αλλά δεν ήθελα να ξεχέσω την κατάσταση γεμίζοντας την με τις ανασφάλειες μου ετσι δέχτηκα το σχόλιο του σαν αυτονόητο.

- Αυτό που εσύ βρίσκεις είναι πολύ αμοιβαίο. Ανασφάλειες μεν εγώ αλλά ετοιμόλογος δε. Και δεν έχω διαβάσει ποτέ Άρλεκιν, έτσι για να το ξεκαθαρίζω.

Τα μάτια του ήταν κολλημένα πάνω μου χαμογελώντας μου. Ήταν ώρα όμως να ξαναπάμε μέσα και τον άγγιξα στον ώμο σπρώχνοντας τον μέσα. Άπλωσε το γυμνασμένο του χέρι στους ώμους μου και μου ψιθύρισε καθώς μπαίναμε μέσα ¨Είσαι πολύ γλυκός¨. Το γόνατα μου έγιναν νερό αλλά έπρεπε να κρατηθώ στο ύψος μου για να μην νομίσει ότι ειμαι πεινασμένος (που είμαι βεβαία αλλά τι; να το πω κιόλας;)

Οι επόμενες δυο ώρες πέρασαν χωρίς αίσθηση του χρόνου. Οι ματιές και τα χαμόγελα έπεφταν σαν κεραυνοί. Αμέτρητες σκέψεις περνούσαν απ΄το μυαλό μου, αμέτρητα αν, αμέτρητα ίσως. Ίσως να συνάντησα έναν μεγάλο ερώτα, ίσως να είναι όντως ο άντρας των ονείρων μου, ίσως να ο εννοεί στ΄ αλήθεια ότι είμαι έβρισκε γοητευτικό και αν άρχιζε τώρα μια κεραυνοβόλα ερωτική ιστορία με χαππυ εντ, ίσως ίσως ίσως…Αν όμως απλά περνά την ώρα του στην δουλεία φλερτάροντας μαζί μου χωρίς ιδιαίτερο σκοπό; Αν δεν εννοούσε τίποτε απ΄ότι έλεγε σοβαρά; Αν είχε κάποιον άλλον με τον οποίο τώρα είχε ένα πρόβλημα και ήθελε απλά να ξεχαστεί για λίγο;

Οι σκέψεις μου με τρέλαιναν αλλά όχι χωρίς λόγο. Έζησα πολλά τα τελευταία χρόνια, έκανα λάθος επιλογές, πήρα λάθος αποφάσεις και ακολουθησα λανθασμένες πορείες. Όλα αυτά με έκαναν ευάλωτο στις καινούργιες και επιφανειακά γοητευτικές γνωριμίες γιατί ουσιαστικά έψαχνα μιαν ευτυχία που ήξερα ότι δεν υπήρχε, σαν λιμάνι από την σταθερή μοναξιά που βρισκόμουν όλα αυτά τα χρόνια. Και ενώ έπρεπε απλά να απόλαυση την στιγμή οι σκέψεις δεν με άφηναν ήσυχο, με βασάνιζαν, γιατί κάθε φορά που μου τύχαινε κάτι τέτοιο, κι΄αυτό ήταν σπάνιο, σκεφτόμουν τον άλλο στο σπίτι, μεθυσμένο πνιγμένο στα βαρβιτουρικά και πήγαινε η διάθεση στο διάολο.

Αυτή την φορά όμως όχι. Αποφάσισα να απολαύω αυτές τις όμορφες, ονειρικές στιγμές.

Η διαίσθηση μου δεν με ξεγέλασε για ακόμα μια φορά και είχα δίκαιο στην υπόθεση μου. Πραγματικά είχε μετακομίσει στην Κολωνία λογω του συντρόφου του αλλά δυο χρόνια μετά η σχέση τους τελείωσε άδοξα και από τότε ήταν μόνος. Με ρώτησε για μένα. Του είπα ψέματα ότι ήμουν μόνος. Ένιωσα άσχημα αλλά δεν ήθελα να πω την αλήθεια γιατι κάτι μέσα μου με εμπόδιζε. Ήθελα να μην χάσω αυτή την ευκαιρία του φλερτ, αυτή την απρόσμενη γοητεία που βρέθηκε στο δρόμο μου. Και τι να του έλεγα; Ότι παίζω την νοσοκόμα ενός ψυχικά αρρώστου με τον όποιο δεν είχα ποτέ σεξ; Εκτός του ότι θα ήταν εντελώς κούφο θα με θεωρούσε και μένα λαλα. Όποτε το έκλεισα και ανάφερα μόνο ότι μένω με έναν συγκάτοικο σε εντελώς πλατωνική βάση (το τελευταίο ήταν αλήθεια, άρα δεν είπα και πολύ μεγάλο ψέμα) και ότι είχαμε συμφωνήσει να μην φέρνουμε ερωτικές επισκέψεις στο σπίτι (που και πάλι ήταν αλήθεια, άρα δεν είμαι και τόσο μαλάκας).

Έφτασε η ώρα του μεσημεριανού διαλειμματος και ήταν η ώρα που θα πήγαινα στο γυμναστήριο. Ήμουν ήδη υπερενεργητικός από την ώρα που τον συνάντησα και ετσι ανυπομονούσα να πάω στο γυμναστήριο για να εξαντληθώ σωματικά ετσι ώστε να μπορέσω κάπως να ηρεμήσω απ’ τον αμέτρητο ενθουσιασμό της τυχαίας συνάντησης.

Έφτασα στο γυμναστήριο και πήγα να τρέξω στον δρόμο με ταχύτητα έντεκα χιλιόμετρων την ώρα και ανάλογα ρυθμική και δυνατή μουσική απ’ το iPod. Τον σκεφτόμουν συνέχεια, τον έβλεπα όλη την ώρα μπροστά μου. Αν και η λογική μου και η εμπειρία μου έλεγαν ότι ήταν ακόμα μια συνάντηση και το ήξερα, ένιωθα ότι είχα βρει τον άντρα των ονείρων μου. Αν και η διαίσθηση μου έλεγε ότι κάτι τέτοιο δεν θα έρθει ποτέ στην ζωή μου, το ήθελα να διαρκέσει κάπως για να έχω μια ανάμνηση του είδους στα χρόνια που θα ακολουθουσαν. Το ήξερα ότι δεν θα είχε μέλλον μια τέτοια συνάντηση αλλά ποθούσα την συνέχεια της όσο σύντομη και να ήταν.

Τέλειωσα το τρέξιμο και συνέχισα με το υπόλοιπο πρόγραμμα. Μετά από ενενήντα λεπτά ήμουν ακόμα φρέσκος και γεμάτος ενέργεια. Άρχισα να φοβάμαι αυτό το συναίσθημα γιατι φτανοντας στην άλλη άκρη του ενθουσιασμού μου δημιουργεί πάλι κρίσεις πανικού. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ και να ηρεμήσω κάτω απ’ το ζεστό και κρύο ντους. Για πρώτη φορά δεν είχα μάτια για άλλα γυμνά κορμιά στα ντους. Ετοιμάστηκα γρήγορα και επέστρεψα πίσω στην δουλειά.

Ήταν ήδη εκεί. Κοιταχτήκαμε, χαμογελάσαμε και προχώρησα. Το απόγευμα πέρασε μεταξύ δουλειάς και κουβέντας. Γνωριστήκαμε καλύτερα κι’ όσο γνωριζόμασταν τόσο μεγάλωνε το όνειρο. Του άρεσαν οι εκπομπές του Discovery Chanel όπως κι΄εμενα, λάτρευε τα ζώα όπως κι΄εγω (εδώ δεν ξεκαθαρίσαμε βεβαία αν στα τετράποδα ήταν μέσα και τα δίποδα αλλά το υπέθεσα), αναζητούσε μια συναισθηματική σταθερότητα όπως κι΄εγω γιατί κουράστηκε με την μοναξιά του. Μου ζήτησε το τηλέφωνο μου. Ζήτησα και εγώ το δικό του.

Όταν τελείωσε η βάρδια του τον βοήθησα να πάρει τα πράγματα του στο αυτοκίνητο του. Εκεί κατάλαβα ότι περίμενε μια πιο προσωπική επαφή, ένα φιλί ίσως, ένα αγκάλιασμα αλλά κρατήθηκα μακριά. Δεν ήθελα να κάνω το πρώτο βήμα και κατάλαβα παράλληλα ότι σκεφτόταν κάτι άλλο, κάτι που τον απασχολούσε πολύ.

Την τετάρτη που θα ακολουθούσε στις είκοσι μια Νοέμβριου θα ήμουν στην Κολωνία για δουλειά και με κάλεσε να διανυκτερεύσω κοντά του. Αυτό είναι αύριο. Ολόκληρη η εβδομάδα πέρασε και δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι. Τον πέθανα στα μηνύματα μέχρι που μου είπε ότι δεν χρειάζεται τόση επαφή, φτάνει ότι θα βρεθούμε την τετάρτη. Εκεί προσγειώθηκα. Εκεί είχε η διαίσθηση μου ξανά δίκαιο. Ναι ήταν ο άντρας των ονείρων μου και ήταν ακριβώς αυτό, ένα όνειρο γιατί στο όνειρο του ήταν κάποιος άλλος…

Μου είχε εξηγήσει ότι είχε ερωτευτεί τον καλύτερο του φίλο που είναι από την Νοτιο Αφρικη (γι΄αυτό και με την πρώτη με ρώτησε αν είμαι απ΄την Νότιο Αφρική) και παρόλο ότι αυτός αποφάσισε να μείνει με τον σύντροφο του δεν μπορεί να τον ξεχάσει. Αυτό ήταν που σκεπτόταν και στο υπόγειο όταν τον βοήθησα να πάρει τα πράγματα του. Πάλι δεύτερος δηλαδή εγώ. Μπλέξαμε δυο καταστάσεις πολύπλοκες και αυτό είναι φύσει καταδικασμένο σε αποτυχία. Εγώ με τον ψυχώ στο σπίτι και αυτός με τον νοτιοαφρικάνο στο μυαλό. Τι λύση έχει αυτή η εξίσωση; Καμία.

Παρόλα αυτά εγώ ανυπομονώ για το αύριο. Χαίρομαι που θα τον δω, που θα περάσω το βραδύ μαζί του. Ίσως να έχουμε και σεξ ίσως και όχι. Δεν το σκέπτομαι καθόλου. Ίσως το όνειρο να τελειώσει αύριο το βράδυ και να εξαφανιστεί. Πάω απρογραμμάτιστος χωρίς καμία ελπίδα. Θα είναι κι’ αυτό μια εμπειρία όπως όλες οι άλλες. Και θα τον περάσω μετά κι’ αυτόν στην ετικέτα ¨Αναμνήσεις¨.

Λεξεις-Κλειδια: Σύντομη, συνάντηση, Media, Markt, Saturn, ματιά, χαμόγελο, προωθητής, διαίσθηση, σεξ, εσπρέσο, τσιγάρα, αρρενωπότητα, διατρητικός, τρυφερός, νοτιοαφρικανος, Νότιος, Αφρική, Έλληνας, Κύπριος, Κύπρος, Τούρκος, Κολωνία, Κανάριες, Νήσοι, ελκυστικός, γλυκός, σκέψεις, γυμναστήριο, κρίσεις, πανικός, άντρας, όνειρο,