Εγώ, ο ηλίθιος

Απ' τον Σεπτεμβριο 2005

- Στείλε μου τον αριθμό του κινητού σου.

Αυτό ήταν το μήνυμα του. Δεν γνώριζα τον χρηστή που μου το έστειλε, το ψευδώνυμο του ήταν Turkishsex. Χαμογέλασα νοητικά.

- Θα’ρθω και θα σε γ…., συνέχισε.

Αναρωτιόμουν ποια τύχη, ποιο πεπρωμένο μου έστελνε όλη αυτή την ζήτηση από τους Τούρκους τις τελευταίες εβδομάδες. Του έστειλα τον αριθμό μου αλλά είχε ήδη βγει από το chat. Δεν έδωσα βεβαία ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός. Προφανώς ήταν ακόμα ένας απ’τους πολλούς ψυχοπαθείς που κυκλοφορούν στα chat rooms.

Δυο μέρες μετά πήρα μια απάντηση στο μήνυμα δυο ήμερων που μου έλεγε:

- Θα ρθω να σε γ….

¨Σίγουρα¨, σκέφτηκα. Επέμενε όμως. Συμφώνησα για μια συνάντηση χωρίς να πιστεύω ότι θα φανεί. Δεν είχε ούτε φωτογραφία ούτε περιγραφή του εαυτού του στο προφίλ του. Μονό ότι ήταν Τούρκος και εικοσιτριών χρονών.

Είχα πολλές τέτοιες προσφορές που αποδείχτηκαν μάπες στο τέλος. Αλλά αυτές τις μέρες είχα πολλά αλλά στο κεφάλι μου.

Έκλεινα την εταιρεία, κι’αυτή ήταν μια απόφαση που πάρθηκε πιο γρήγορα απ’ότι ήθελα να πιστεύω και απ’ότι έλπιζα. Το τέλος ερχόταν καλπάζοντας σαν το καβάλα πάει ο Χάροντας τον Διγενή στον Αδη. Ήταν μια προσωπική και οικονομική ήττα που έβγαζε την ζωή μου ολοκληρωτικά απ’την πορεία της και με έκανε να χάνω τον έλεγχο. Σιχαινόμουν να μην έχω τον έλεγχο στις υποθέσεις που με αφορούν, σε καταστάσεις που με αφορούν, και αν και είμαι άτυπος παρθένος (να λέμε τώρα, άσχετο) το να είμαι control freak είναι απ’τα χαρακτηριστικά μου. Και το να χάνω ήταν κάτι που με αηδίαζε απλά γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια μονό έχανα.

Ένα τέταρτο αργότερα έμπαινε μέσα. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει αλλά ήμουν συγκεντρωμένος στον υπολογιστή μου και δεν έδωσα σημασία ποιος μπήκε μέσα. Λίγες στιγμές αργότερα γύρισα το κεφάλι μου να κοιτάξω τον επισκέπτη. Ένα χαμόγελο λαμπερό, πλατύ σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου και έμεινα κόκαλο κυριευμένος απ’την έκπληξη που με κυρίευση. Ο νεαρός που στεκόταν μπροστά μου ήταν μάλλον συγγενής του προηγούμενου που γνώρισα πριν λίγες εβδομάδες, ακόμα ένας μικρός θεός, ολοκληρωτικά γοητευτικός, μαυρισμένος λεπτός και μυώδης και προ πάντων με ύφος μαγκεψαμε. Ένιωσα το παντελόνι μου να με στενεύει και την κάρδια μου να κάνει jogging γιατί αυτό που στεκόταν μπροστά μου ήταν πολύ περισσότερο απ’ότι περίμενα απ’την σημερινή μέρα.

Χαμογέλασε και έχασα τον αυτοέλεγχο μου. Ο τύπος ήταν απλά hot baby. Ακόμα περισσότερο, ήταν μια ηφαιστειακή έκρηξη. Του έδειξα το δωμάτιο στο πίσω μέρος, το λεγόμενο fuck room, και πέρασε πρώτος. Δεν υπολόγιζα να διαρκούσε περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, η διαίσθηση μου έλεγε ότι ήταν σχετικά άπειρος, το έδειχναν τα μάτια του, βυθισμένα σε μια τρανς λαγνείας. Μέχρι να μπω στο δωμάτιο είχε ήδη γδυθεί και με περίμενε με το απλό του ξυρισμένο γυμνό κορμί γεμάτο ελπίδα. Ψιθύριζε σαγηνευτικά με στυλ προσποιητού μάγκα αλλά το νεαρό της ηλικία του πρόδιδε την μαλακή του φύση. Μου είπε ότι ήταν ετεροφυλόφιλος. Δεν έκανα σχόλιο για να μην χαλάσω την κάποια μαγεία της στιγμής αλλά στ’αληθεια μου ήρθε να γελάσω. Πόσους τέτοιους ετεροφυλόφιλους θα γνώριζα ακόμα; Τον άφησα να πάρει τον έλεγχο και ήταν αρκετά ευχάριστος. Η περίπτυξη μας δεν ήταν αυτό που θα έλεγα wow αλλά ευχάριστη, απλά αυτό. Ξαφνικά έχασε την στύση του. Προσπάθησα να τον επαναφέρω αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αυτό παθαίνει κάποιος που παίρνει αναβολικά με το κιλό. Κλείσαμε την επαφή μας στο πίσω δωμάτιο τρυφερά και έκατσα και του εξήγησα ποια αναβολικά έπρεπε να πάρει αφού ήθελε οπωσδήποτε να παίρνει αναβολικά χωρίς να έχει πρόβλημα ανικανότητας. Ένιωσα πολύ κοντά του χωρίς να ξέρω το γιατί και προ πάντων γνωρίζοντας ότι είναι ηλίθιο. Και ήταν ηλίθιο. Πως μπορείς να νιώσεις κοντά σε κάποιον μετά από δέκα λεπτά επαφής; Ίσως ήταν ο τρόπος που με κοίταζε και ο τρόπος που μιλούσε. Ίσως, δεν ξέρω. Μετά από δέκα λεπτά έφυγε με την υπόσχεση να ξαναρθεί το βραδύ. Δεν ήρθε ξανά. Εγώ όμως περίμενα έστω κι αν ήξερα ότι δεν θα ξαναρθεί.

Οι μέρες περνούσαν και εγώ καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή περιμένοντας ανυπόμονα ένα μήνυμα του. Η παρουσία του είχε αυτό το κάτι που δεν μπορούσα να βγάλω απ’το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Δεν ανήκω και στους συναισθηματίες εδώ και χρόνια τώρα. Δεν είμαι περήφανος γι’αυτό αλλά είναι κι’αυτό ένας τρόπος προστασίας. Έζησα πολλά χρόνια σε βαθειά κατάθλιψη και απελπισία και μέρος αυτής της κατάστασης ήταν δυστυχισμένες, λανθασμένες αγάπες. Η προστασία ήρθε από μονή της. Κι’όπως περίμενα ένα μήνυμα του έλπιζα να μην πάρω κανένα για να μπορέσω να τον ξεχάσω.

Δυο μέρες μετά μου έστειλε το πολυπόθητο μήνυμα σημειωτές με σαν φίλο. Κατενθουσιάστηκα ο ηλίθιος. Άρχισα να δίνω εξηγήσεις του τύπου ¨ένιωθε σαν κι’εγω αλλά ήταν φοβισμένος να το ομολογήσει στον ίδιο του τον εαυτό γιατί ακόμα πίστευε ότι ήταν ετεροφυλόφιλος¨. Τι Αρλεκιν είχα διαβάσει, από πιο Βίπερ Νορα αντίγραψα κι’εγω αυτή την εξήγηση; Είχα πάντα μια εξήγηση για όλα εκτός των συναισθημάτων μου. Και το παράλογο ήταν ότι ούτε το πήδημα του αιώνα κάναμε κι’ουτε με τις ώρες μιλήσαμε για να γνωριστούμε καλύτερα. Ήθελα ψυχίατρο; Είμαι σχιζο;

Οι μέρες πέρασαν και δεν είχα σημεία ζωής του. Κάθε μέρα περίμενα μπροστά στον υπολογιστή σαν γυναίκα ναυτικού στην αποβάθρα του λιμανιού που ο ναυτικός της δεν ερχόταν ποτέ, σαν την Μερυλ Στρηπ στην Γυναίκα του Γάλλου Υπολοχαγού. Κι’οσο δεν έδινε σημεία ζωής τόσο πιο πολύ τρελαινόμουν γι’αυτόν, τόσο πιο πολύ τον ποθούσα. Έχανα εντελώς τον αυτοέλεγχο μου.

Το βραδύ τον έτυχα επιτέλους online. Του έστειλα χιλιάδες ερωτήσεις λέγοντας αμέτρητες μαλακιες. Με έφερε στο σημείο να κάνουμε cyber sex. Αν είναι ποτέ δυνατό. Εγώ τα σιχαίνομαι αυτά τα πράγματα. Κι’όμως τα έκανα για να τον ευχαριστήσω. Εντελώς σχιζοφρενής εγώ. Μετά που τελείωσε κι’αυτή η εμπειρία τον ρώτησα τι επαγγέλλεται. Και η απάντηση ήταν: ¨Επαγγελμα πόρνη:¨. Έμεινα κάπως ασάλευτος μπροστά απ’την οθόνη του υπολογιστή διαβάζοντας την εξήγηση που μου έδινε αν και ήταν πια χωρίς σημασία.

Σκαφτόμουν απελπισμένα αν η επαφή μας τον έσπρωξε να γίνει πόρνη. Αν ήταν τόσο αηδία που αναγκάστηκε να γίνει πόρνη για να ξεπεράσει το σοκ. Δεν αντιμετωπίζω το συγκεκριμένο επάγγελμα με αποστροφή, στο κάτω κάτω όλοι είμαστε πόρνες στην ζωή μας, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Κάποιοι πάνε στο κρεβάτι για τα λεφτά, άλλοι για το συμφέρον, άλλοι το κάνουν γιατί πιστεύουν ότι έτσι δείχνουν την αγάπη τους αλλά στο τέλος για να βρουν την λύτρωση τους, άλλοι γιατί ο σύντροφος τους έχει λεφτά κι’ας μην τον αγαπούν κι’αλλοι για να βρουν μια δουλειά ή για να κάνουν καριέρα. Έτσι η πορνεία είναι μέρος της ζωής μας με ποικίλες προσωπίδες και ποικίλους τρόπους πληρωμής. Σε κάποιους είναι συνειδητή και σε κάποιους ασυνείδητη. Κάποιοι την εφαρμόζουν μονό μια φορά στην ζωή τους, κάποιοι μερικές φόρες και άλλοι επί μόνιμου βάσεως, τους έχει γίνει τρόπος ζωής.

Ρώτησα βεβαία γιατί δεν ήθελε να πληρωθεί από μένα. Η απάντηση ήταν ότι δεν ήταν ακόμα επίσημα στο επάγγελμα. Την επόμενη φορά όμως δεν την γλύτωνα, θα έπεφτε ο οβολός. Η απογοήτευση ήταν φρικτή. Πίστεψα ότι του άρεσα, ότι με συμπάθησε. Ο μικρός μου Θεός αποδεικτικέ σινιέ. Ήμουν ένας ηλίθιος. Γιατί με άφησα να παρασυρθώ πάλι; Τι κέρδισα; Μια καλή προσφορά για ένα πήδημα κάτω της τιμής της αγοράς. Υπέροχα!

Είναι σαν την πολιτική ιστορία των δυο χώρων μας. Οι Τούρκοι πάντα μας θεωρούσαν ηλίθιους και σαν τέτοιους μας χειρίζονταν. Εμείς είμαστε πάντα οι αφελείς Έλληνες, οι ηλίθιοι που πιστεύαμε σε αξίες και αρετές και πάντα θέλαμε να είμαστε οι καλοί. Και στο τέλος πάντα μας πηδούσαν οι Τούρκοι. Όπως εμένα τώρα. Tο να είσαι ηλίθιος είναι γονίδιο υποθέτω. Όπως το δικό μου και του λαού απ’τον οποίο προέρχομαι και όπως αποδεικνύει και η ιστορία μας.

Λεξεις-Κλειδια: Τουρκος, ερωτας, συμπαθεια, αγαπη, ηλιθιος, ψυχοπαθεια, Ελληνας, πορνη, πορνεια, επαγγελμα, πληρωμη